4 छितः मालाजुइपिं धाःसा छिके लय्तायाच्वनेमा। अले छिं मुक्ति बीगु यःपिन्सं सदां थथे धयाच्वनेमा, “परमेश्वर गुलि तःधं!”
जि दोष मदुम्ह खः धकाः न्याय जूगु स्वयेत पियाच्वंपिं फुक्कं लय्तायेमा, अले लिसा लिसा कयाः धयाच्वनेमा, “परमप्रभु गुलि तःधं! थःदासया भिं जूगुलिइ वय्कः लय्तायादिल।”
छितः मालाजुइपिं धाःसा छिके लय्तायाच्वनेमा। अले छिं मुक्ति बीगु यःपिन्सं सदां थथे धयाच्वनेमा– “परमप्रभु गुलि तःधं!”
छिगु शरणय् वःपिं धाःसा लय्तायाच्वनेमा। अले न्ह्याबलें लसतां म्ये हालाच्वनेमा। छिं हे इमिगु रक्षा यानादिसँ। अले छिगु नांयात माया याइपिं लसतां जायाच्वनेमा,
हे धर्मी मनूत, परमप्रभुलिसे लय्ता, अले वय्कःया पवित्र नांयात तःधंकि।
जि परमप्रभुया कारणं तसकं लय्ताये। जिगु प्राणं जिमि परमेश्वरयाके लय्ताइ। छाय्धाःसा वय्कलं जितः उद्धारया वसः पुंकादीगु दु, अले वय्कलं जितः धार्मिकताया वसतं त्वपुयादीगु दु। गथे ब्याहा याइम्ह मिजंनं थःगु छेनय् पुजाहारीं थें समाः याइ अले भम्चां थःत तसकं मू मू वंगु तिसां समाः याइ।
परमप्रभुया लँपु स्वइपिं व वय्कःयात मालीपिं सकसिगु लागिं परमप्रभु भिंम्ह खः।
जिं छिमित खःगु खँ धाये – छिपिं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वय् मालीतिनि, संसारयापिं मनूत धाःसा लय्लय्ताइ। छिमित दुःख जूसां, छिमित जूगु थ्व दुःख सुखय् हिलावनी।