8 जिमि थः हे दाजुकिजापिन्सं जितः म्हमस्यू थें याइगु। जि थःगु हे परिवारय् परदेशी थें जुयाच्वनागु दु।
जिमि शत्रुतय्सं जक मखु, जिमि जःलाखःलां झन दकलय् अप्वः जितः क्वह्यंकाच्वन। पासापिं जिगु न्ह्यःने वये हे ग्याः। लँय् नापालाःसां इपिं बिस्युं वनी।
जि पासापिं व थःथितिपिं नं जिगु ल्वचं ग्यानाः तातापानाजुइ धुंकल, जिगु छेँजःपिं हे नं सत्तीक मवये धुंकल।
छिकपिनि शत्रुतय्सं जितः हिस्यागु दु, हे परमप्रभु, इमिसं छिं अभिषेक यानादीम्ह जुजुयात पला पलाखय् हिस्याइगु।
न्ह्याबलें परमप्रभुया प्रशंसा या! आमेन! आमेन!
जि फमहिला, तर जिगु दाह्री पुइपिन्त धाःसा थःगु ख्वाः इपिंपाखे स्वकाबिया। गिजय् यायेगु व थुकलं बीगुपाखें जिं थःगु ख्वाः फस्वय्कागु मदु।
वयात मनूतय्सं हेला यानाः मयय्कल, व दुःखय् लाःम्ह मनू खः, वं दुःख बांलाक स्यू। व खनाः मनूतय्सं थःगु ख्वाः फहीकीगु। वयात हेला यात, झीसं वयात छुं मू वंम्ह मतायेका।
धात्थें वं झीगु ल्वय्त क्वबिल, अले झीगु कष्ट फयादिल, अय्नं झीसं वयात परमेश्वरं सजाँय ब्यूम्ह, व दुःखकष्टय् लाःम्ह तायेका।
छिं स्यू, हे परमप्रभु, जितः लुमंकादिसँ, जितः वास्ता यानादिसँ। जिगु निंतिं जितः कसाः बीपिन्त बदला कयादिसँ। छि सह याये फुम्ह खः, जितः यंकादी मते! छिगु लागिं जिं गुलि ब्वः फये माल! व लुमंकादिसँ।
अगमवक्तातय्सं धर्मशास्त्रय् च्वया थकूगु पूवनेमा धकाः हे थथे जूगु खः।” अले चेलात फुक्कं वय्कःयात त्वःताः उखेलाः थुखेलाः मदय्क बिस्युं वन।
वय्कः थः हे मनूतय्थाय् झाल। अय्नं थः मनूतय्सं वय्कःयात नाला मकाः।
वय्कःया किजापिन्सं हे नं वय्कःयात विश्वास मयाः।
दाऊदया तःधिकःम्ह दाजु एलीआबं थः किजां अथे मनूतनापं खँ ल्हानाच्वंगु ताल। अले व दाऊदनापं तं पिकयाः धाल, “छ छाय् थन क्वहां वयागु? मरुभूमिइ फैत सुयात स्वकाः वयागु? छ घमण्डी व ध्वंलाइम्ह धकाः जिं स्यू। छन्त लडाइँ स्वयेगु जक यः!”