32 क्वत्यय्काः च्वनेमाःपिं थ्व खनाः लय्ताइ, परमेश्वरयात माला जुइपिनि नुगःयात हःपाः दइ।
नये मखंपिन्सं लुधंक नयेखनी परमप्रभुयात मालाजुइपिन्सं वय्कःयात तःधंकी। इमिगु नुगः न्ह्याबलें लसतां जायाच्वनी।
तःधंछुया जुइपिं फुक्कसिनं वयाः वय्कःया न्ह्यःने छ्यं क्वछुकी। सीमानिपिं फुक्कसिनं वयाः वय्कःया न्ह्यःने छ्यं क्वछुकी।
वय्कलं क्वमिलुपिन्त भिंगु लँय् यंकादी, अले इमित थःगु लँपुइ जुइत स्यनादी!
वय्कलं यानादीगु ज्याखँयात जिं तःधंके दुःख सियाच्वंपिं थ्व न्यनाः लय्तायेमा।
छु जिं द्वहंया ला नयेगु? वा दुगुचाया हि त्वनेगु?
परमेश्वरयात सुभाय्या बलि छा, अले दकलय् तःधंम्हय्सिगु लागि थःगु भाकल पूवंकि!
छिमित नं आः थथे हे दुःख ला जुइ। तर जि छिमित हानं नापलाः वये, अले छिपिं हानं लय्लय्ताइ। अले सुनानं छिमिगु आनन्द लाकाकाये फइ मखु।
थुलि धयाः वय्कलं इमित थःगु ल्हाः व बेक्व क्यनादिल। अले ला प्रभुयात खनाः चेलात फुक्कं लय्लय्ताल।