2 यक्वसिनं धयाच्वन, “परमेश्वरं वयात गुबलें नं रक्षा यानादी मखु।” सेला
परमप्रभु झीपाखे मदीगु जूसा, मनूतय्सं झीत हमला याःबलय्
खँक्वसिनं जितः हेबाय्चबाय् याइ इमिसं थःगु म्हुतु स्यंकाः छ्यं क्वानाः थथे धाइ–
जिं तःसलं परमप्रभुया नां काये, अले वय्कलं जितः थःगु पवित्र पर्वतं लिसः बियादी। सेला
परमप्रभुं रक्षा यानादी। छिगु सुवाः छिकपिनि मनूतय्त दयाच्वनेमा। सेला
हे मनूत! गुबलय् तक छिमिसं जिगु महिमायात मछालापुसे च्वंकाच्वनेगु? गुबलय् तक छिमिसं म्वाःमदुगु दोष बियाः जुयाच्वनेगु? गुबलय् तक छिपिं मखुगु खँया ल्यूल्यू जुयाच्वनेगु? सेला
तमय् पाप याये मते, लासाय् ग्वारातुलेबलय् नुगलय् वालास्व! सेला
इमिसं नागःतुगः याइबलय् जिगु बपिक्वँय् हे त्वःधू थें जुइगु, इमिसं हिस्यानाः जितः न्यनी, ‘ग्व, छं परमेश्वर गन दु?’”
ख्वबि हे जिगु चान्हिया नसा जुयाबी धुंकल। मनूतय्सं जितः न्ह्याबलें थथे धयाः हाय्कीगु, “छं परमेश्वर गन दु?”
इमिसं धयाजूगु दु, “परमेश्वरं वयात त्वःते धुंकल। वयात लित्तुलिनाः ज्वँ। छाय्धाःसा वयात बचय् याइपिं सुं मदये धुंकल।”
थः मनूतय्त उद्धारया निंतिं, थः अभिषेक जूम्हय्सित बचय् यायेत छि झायादिल। दुष्टताया देशया न्हेलुवाःयात छिं चुंचुं यानादिल, वयागु छेनंनिसें तुति तक पचिनांगा यानादिल। सेला
परमेश्वर तेमानं झायादीगु दु पवित्र परमेश्वर पारान डाँडापाखें। सेला वय्कःया महिमां स्वर्ग त्वःपुल, अले पृथ्वी वय्कःया प्रशंसां जाल।
छिं थःगु धनुष वाण लिकयादिल, छिं यक्व वाणतय्त सःतादिल। सेला छिं खुसिं पृथ्वीयात चिरि फायादिल।