1 हल्लेलूयाह! अय् परमप्रभुया दासत, वय्कःया नांया प्रशंसा या!
हल्लेलूयाह! धन्य खः व मनू गुम्हय्सिनं परमप्रभुया भय काइ, गुम्ह परमप्रभुया आज्ञा पालन यायेत लय्ताइ।
हे परमप्रभुया सेवा याइपिं सकलें, चान्हय् देगलय् पिवाः च्वनीपिं, परमप्रभुया प्रशंसा या।
हे लेवीया घराना, परमप्रभुया प्रशंसा या! हे परमप्रभुया भय काइपिं, परमप्रभुया प्रशंसा या!
हे परमप्रभु, फुक्क सृष्टिं छिगु प्रशंसा याइ, अले छिकपिनि विश्वास यायेबहःपिं मनूतय्सं छितः सुभाय् बी।
परमप्रभुं थः दासतय्त बचय् यानादी। वय्कःयागु शरणय् वइपिं दोषी ठहरय् जुइ मखु।
अले व थाय् वय्कःयागु आज्ञा मानय् याइपिनि सन्तानयागु हे जुइ। वय्कःयात माया याइपिं अन च्वनी।
सिंहासनं थथे धकाः धयाहल – “वय्कःया दासत, वय्कःयागु भय काइपिं, तःधंपिं, चिधंपिं फुक्कसिनं, झी परमेश्वरयात तःधंकेमाः।”