7 सुनां घमण्डी मनूयात भिंकेत स्वइ, वं बेइज्जत जुइकाः च्वनेमाली। दुष्टतय्त ब्वःबीपिन्सं थःत हे स्यंकी।
एलियायात खनेवं आहाबं धाल, “इस्राएलयात दुःख ब्यूम्ह छ हे, मखु ला?”
एलियायात खनाः आहाबं धाल, “अय् जिम्ह शत्रु, छं जितः नाप हे लाकल!” एलियां लिसः बिल, “खः, जिं नापलाके धुन। परमप्रभुयात मयःगु मभिंगु ज्या यायेत छिं थःत मियादी धुंकूगु दु।
अले केनानाया काय् सिदकियाहं मीकायाया लिक्क वयाः वयागु न्यतालय् चाराक्क दायाः न्यन, “परमप्रभुया आत्मा जितः त्वःताः छनापं खँ ल्हायेत गथे यानावल?”
अले वयात धा, ‘जुजुं थथे धयादी- थ्व मनूयात झ्यालखानाय् कुँ, अले जि याउँक लिहां मवतले वयात मरि व लः जक नके त्वंके या।’”
तर इमिसं परमेश्वरया दूततय्त हिस्यात, वय्कःया वचनयात च्यूताः मतः। वय्कःया अगमवक्तातय्त हिस्यायेगु त्वःमतू। लिपतय्, परमप्रभु थः मनूत खनाः तसकं तंचायादिल। उकिं बचय् जुइगु छुं हे लँ मन्त।
व मनू धन्यम्ह खः, गुम्हसित परमेश्वरं न्वानादी। उकिं दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरं ब्वःबियादीबलय् तंचाये मते।
बुद्धिमानम्ह काय्नं थः बौनं धाःगु खँ न्यनी। तर घमण्डीम्ह काय्नं न्यनी मखु।
कर्पिन्त हेबाय्चबाय् यानाजुइपिन्सं थःत भिंकेगु यय्की मखु, उकिं इपिं भिंपिं मनूतपाखें तापाक हे जुया जुइ।
मूर्खतलिसे ज्ञानयागु खँ ल्हाये मते, इमिसं थ्वयात हेबाय्चबाय् याइ।
तर मनूत फुक्क सुम्क च्वन, छुं नं लिसः मब्यू, छाय्धाःसा जुजुं थज्याःगु आज्ञा ब्यूगु खः, “वयात लिसः बी मते।”