4 “छुं मस्यूपिं मनूत फुक्क वा!” वं थथे धकाः सःती,
छिगु वचन थुइकाबीबलय् जिमित जः दइ। थुकिं छुं मस्यूपिन्त ज्ञान दइ।
परमप्रभुया स्यनातःगु खँ पक्का खः, थुकिं झीत न्हूगु बल बी। वय्कःयागु नियम विश्वास यायेबहः जू, थुकिं छुं मस्यूपिन्त ज्ञां बी।
हे बुद्धि मदुपिं मनूत! गुबलय् तक छिपिं बुद्धि मदय्क च्वंच्वनेगु, गुबलय् तक कर्पिन्त नागःतुगः यानाः न्ह्यइपुकाच्वनेगु छिपिं, गुबलय् तक छिपिं मूर्खतय्सं ज्ञानयात मयय्का च्वनेगु?
तर सुनानं व्यभिचार यात धाःसा व तःधंम्ह मूर्ख खः, वं थःत हे स्यंकी।
जिं लँय् तःम्ह हे ल्याय्म्हतय्गु पुचलय् छम्ह बुद्धि मदुम्ह ल्याय्म्हयात खना।
छु छिपिं अज्ज हे मचाबुद्धि तिनि ला? बुद्धि दय्कि। छिपिं अज्ज हे मूर्ख तिनि ला? ज्ञान दय्कि।
“हे छुं मस्यूपिं मनूत, थन वा!” अले मूर्खतय्त वं थथे धाइ,
अन छपु मू लँ दइ, वयात पवित्रताया लँ धकाः धाइ। सुं अशुद्धपिं अनं जुयाः वनी मखु। तर व लँ इमिगु निंतिं जक जुइ गुम्ह अनं जुयाः वंगु दु। दुष्टत व मूर्खत अनं वने दइ मखु।
अबलय् येशूं धयादिल – “हे परमेश्वर बाः, स्वर्ग व पृथ्वीया प्रभु, जिं छितः सुभाय् बी, छाय्धाःसा छिं थ्व खँ सःस्यू व थू धाइपिन्त न्यंका मदिसे छुं मस्यूपिं मस्तय्त न्यंकादिल।
आत्मा व भम्चां धयादी – “झासँ।” अथे हे न्यनीपिन्सं नं “झासँ” धकाः धा। प्याचाःपिन्सं व इच्छादुपिन्सं वयाः जीवनयागु लः सितिकं त्वँ।
