3 वं थः दासीयात शहरया ततःजाःथाय् छ्वयाः सकसितं भ्वय् सःतकेछ्वःगु दु।
परमप्रभुं आज्ञा बियादिल, तःम्ह हे मिसातय्सं थ्व खँयात न्यंका जुल।
वं थःगु छेँय् लुखाय् च्वनाः अथवा शहरया तःजाःथाय् च्वनाः
“हे छुं मस्यूपिं मनूत, थन वा!” अले मूर्खतय्त वं थथे धाइ,
उकिं छिमिसं आः मूलँय् व पेकालँय् वनाः ध्वदुक्वसित भ्वय् ब्वना हजि।’
अय्जूगुलिं ला परमेश्वरं नुगलं वाःचाय्काः धयादिल – ‘जिं इमिथाय् अगमवक्तात व प्रेरिततय्त छ्वयाबी। अले इमिसं थुमित गुम्हय्सितं स्याइ, गुम्हय्सितं दुःखकष्ट बी।’
भ्वय् नयेगु ई जुइकाः वं थः च्यःयात भ्वय् सःता तःपिन्त हानं छकः ‘फुक्कं ठीक जुइ धुंकल, भ्वय् झासँ’ धकाः धाय्के छ्वत।
वय्कलं लिसः बियादिल – “संसारया न्ह्यःने जिं धयागु दु, जिं न्ह्याबलें धर्मशास्त्र स्यनीगु थाय् थासय् व देगलय् च्वनाः स्यनेकने यानागु दु। जिं सुयातं गुप्त खँ ल्हाः मजुया।
नखः सिधइगु व मू दिनय् येशूं दनाः तस्सलं थथे धयादिल – “सुं प्याःचाःम्ह मनू दुसा जिथाय् वयाः त्वँ वा।
मछ्वय्कं गथे यानाः मनूतय्सं न्यंकः वनी? यशैयायागु सफुलिइ थथे च्वयातःगु दु – “भिंगु खँ न्यंक वःपिं मनूत वयाच्वंगु गुलि बांलाः।”