4 “हे मनूत! जिं छिपिं फुक्कसित इनाप यानाच्वना।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु परमेश्वरं पुर्बंनिसें पच्छिम तक संसारय् च्वंपिं फुक्क मनूतलिसे नवानादीगु दु, अले सःतादीगु दु।
शहरया ध्वाखाय् ध्वाखाय् च्वनाः वं धयाच्वंगु दु,
छु छिपिं अज्ज हे मचाबुद्धि तिनि ला? बुद्धि दय्कि। छिपिं अज्ज हे मूर्ख तिनि ला? ज्ञान दय्कि।
हे जात जातियापिं सकलें मनूत, थ्व खँ न्यँ। हे पृथ्वी व अन च्वंपिं फुक्क मनूत, ध्यान बियाः न्यँ। परमप्रभु परमेश्वरं छिमिगु विरोधय् साक्षी बियादी। न्यँ, वय्कलं थःगु पवित्र देगलं न्ववानादी।
सुयाके न्हाय्पं दु वं न्यना का।”
“परमेश्वरं संसारयात यक्व माया यानादीगुलिं वय्कःयात विश्वास याःपिं मनूत नाश मजुइमा, बरु इमित अनन्त जीवन दयेमा धकाः थः याकः काय्यात तकं बियादिल।
उकिं छिमिसं भिंगु खँयागु आशा मत्वःतुसे दुनुगलंनिसें क्वात्तुक विश्वास याना च्वँ। थ्व हे भिंगु खँ संसारय् च्वंपिं फुक्कसितं न्यंकूगु दु। थ्व ज्याय् प्रभुं जि पावलयात च्यः यानादीगु खः।
उकिं जिमिसं फुक्कसितं ख्रीष्टयागु खँ न्यंका जुयागु खः। फुक्कसितं ख्रीष्टयात क्वात्तुक विश्वास याकाः परमेश्वरया न्ह्यःने यंकेत जिमिसं ख्याच्वः बिया अले स्यनेकने यानाः वयाच्वनागु दु।
आत्मा व भम्चां धयादी – “झासँ।” अथे हे न्यनीपिन्सं नं “झासँ” धकाः धा। प्याचाःपिन्सं व इच्छादुपिन्सं वयाः जीवनयागु लः सितिकं त्वँ।
