24 महासागरत दय्के न्ह्यः हे, पृथ्वीइ लः बुयावये न्ह्यः हे जि बूगु खः।
पृथ्वी बां मलू, अले शून्य। ततःजाःगु समुद्रया च्वय् न्यंकभनं खिउँसे च्वं। परमेश्वरया आत्मा समुद्रया च्वँच्वं जुयाच्वनी।
“छ समुद्रया मुहान तक वनागु दु ला? छ उकिया तज्जाःगु थाय् माः वनागु दु ला?
जुजुं परमप्रभुं धयादीगु खँ न्ह्यथनी, “परमप्रभुं जितः धयादिल, ‘छ जिमि काय् खः, थनिनिसें जि छिमि बाः जुल।
तःजाःगु लखं इमित त्वपुल। इपिं ल्वहं थें तःजाःथाय् दुन।
वय्कःया बुद्धिपाखें हे खुसिबाः वल, सुपाचं पृथ्वीइ वा गाय्कल।
वचन मनू जुयाः झीपिं नाप च्वं झाल। वय्कः दया माया, अले सत्यं जाःम्ह खः। जिमिसं वय्कःया महिमा खना, गुगु महिमा बाःया याकः काय्या थें च्वं।
“परमेश्वरं संसारयात यक्व माया यानादीगुलिं वय्कःयात विश्वास याःपिं मनूत नाश मजुइमा, बरु इमित अनन्त जीवन दयेमा धकाः थः याकः काय्यात तकं बियादिल।
बाःनं काय्यात माया यानादीगुलिं बाःनं यानादीगु फुक्कं काय्यात क्यनादी। थ्व स्वयाः नं तःधंगु ज्या बाःनं काय्यात क्यनादी, गुकिं यानाः छिपिं छक्क जुइ।
धर्मशास्त्रय् नं परमेश्वरं वय्कःया काय्यात थथे धयादीगु खँ झीसं ब्वनागु दु – “छ जिम्ह काय् खः, थौंनिसें जि छिमि बाः जुल।” अले हानं धयादिल – “जि वया बाः जुइ, अले व जिम्ह काय् जुइ।” परमेश्वरं स्वर्गदूततय्त थथे गुब्सं धयामदी।
परमेश्वरं झीत माया यानादीगु दु धकाः थुकिं हे सी दु – झीत जीवन दयेमा धकाः वय्कलं थः याकः काय्यात संसारय् छ्वयाहयादिल।