21 जितः यय्कीपिन्त जिं धनसम्पत्ति बी अले इमिगु धुकू जाय्काबी।
जिं इमित दास दासी याःपिं जातियात सजाँय बी। अले इपिं अनं यक्व धनसम्पत्ति ज्वनाः पिहां वइ।
छिं जितः जीवनया लँपु क्यनादी छिनापं च्वनाः जितः लय्ताय्केबी। अले थ्व लसता जितः सदां सदां बियादी।
अले इमिगु सामान लाकाः झीसं थःपिनिगु धुकू जाय्के।
परमप्रभुया आशिषं मनूतय्त तःमि याइ, वय्कलं इमित दुःख तनादी मखु।
धर्मीपिनिगु धुकू धन सम्पत्तिं जायाच्वनी, तर मूर्खतय्गु धनं इमित झन जक दुःख बी।
बुद्धि दुपिं मनूतय्गु छेँ धन सम्पत्तिं जाइ, मूर्ख मनूतय्सं थःके दुगु नं फुकी।
गुगु छेँय् ज्ञान दइ, उकिया क्वथात मू वंगु व बाबांलाःगु सामानं छाय्पी।
अय्नं ज्वनकि वं न्हय्दुगं अप्वः पुलेमाली। वं थःके दुगु फुक्कं फुकेमाःसां पुलेमाली।
धन, इज्जतयालिसें गुबलें मफुइगु सम्पत्ति व सफलता नं जिके हे दु।
जिं न्ह्याबलें धार्मिकता व न्यायया लँ लिना।
“थुमित सदां सास्ती बिया तइ। अले परमेश्वरं धयादी थें यानाच्वंपिन्त जक अनन्त जीवन दइ।”
थथे झीपिं परमेश्वरया सन्तान खःसा झीपिं हक दुपिं नं जुल। परमेश्वरया हक दुपिं व ख्रीष्टनापं पूरा हक दुपिं झीपिं नं खत। वय्कः नाप दुःख सिल धाःसा झीपिं नं वय्कःनापं तुं तःधनी।
झ्यालखानाय् लाःपिन्त छिमिसं दयामाया यानाः ग्वाहालि यात, अले हानं छिमिगु सम्पत्ति लुतय् यानाकाःसां छिपिं लय्ताया हे च्वन, छाय्धाःसा छिमिके सदां दयाच्वनीगु दक्वसिबय् तःधंगु सम्पत्ति दु धकाः छिमिसं स्यू।
परमेश्वरं वय्कःया मनूतय्त स्वर्गय् गुबलें आशां मद्याइगु, न्हना मवनीगु, फुना मवनीगु सम्पत्ति तयादीगु दु।
त्याकावइपिन्त थ्व हे अंश दइ। जि वया परमेश्वर जुइ, अले व जिम्ह काय् जुइ।
वय्कलं चीमिपिन्त धुलं थकयादी, वय्कलं मगाःमचाःपिनिन्त नउया द्वं थकयादी, अले इमित इज्जतया थासय् तयादी, इमित राजकुमारतय् दथुइ तयादी। “पृथ्वीयागु जग परमप्रभुयागु हे खः अले उकी हे वय्कलं संसारयात थापं यानादिल।