1 हे जिकाय्! जिं धयागु खँ बांलाक न्यँ। अले छु या धयागु खः लुमंका ति।
वय्कःया म्हुतुं शिक्षा कयादिसँ छिं थःगु नुगलय् वय्कःया वचन थःगु मनय् तयादिसँ।
हे जिकाय्! मांअबुं धाःगु खँ न्यँ!
बुद्धि दुपिं मनूतय्सं फतिंफत्तले ज्ञान मुंकी। मूर्खतय्सं सर्वनाशयात सःती।
हे जिकाय्! जिं स्यनागु खँ गुबलें नं ल्वःमंके मते। जिगु उजं नुगलय् स्वचाका ति।
थुमित थःपाखें गुबलें तापाके मते। थःगु नुगलय् तयाति।
वं छन्त मृत्युया गालय् क्वफाये यंकी। वयागु लँपु धयागु सीगाःया लँपु खः।
हे जिमि काय्! थः बौया उजं न्यँ, थः मानं स्यंगु खँ ल्वःमंके मते।
छुं नं पलेसा व बं पुलाः वयात ह्यय्के फइ मखु।
अले वय्कलं लिसः बियादिल – “अथे मखु, परमेश्वरयागु वचन न्यनाः व थें याइम्ह हे धन्यम्ह खः।”
अले भिंगु चा दुथाय् लाःगु पुसा इपिं खः – सुनां परमेश्वरयागु वचन भिंगु मतिं न्यनाः नुगलय् दुने थ्यंक स्वथना तइ। अले थुमिसं क्वात्तुक विश्वास यानाः फल सय्की।”
वय्कलं लिसः बियादिल – “जितः माया याइम्हय्सिनं जिगु वचन नं मानय् याइ। अले बाःनं नं वयात माया यानादी। अले जिपिं वयाथाय् वये अले व नाप हे च्वने।
‘मालिक स्वयाः दास तःधं जुइ मखु’ धकाः जिं नकतिनि धयागु खँ लुमंकी। जितः हेला यानाः इमिसं दुःख बिल धाःसा छिमित नं दुःख बी। जिगु खँ इमिसं न्यन धाःसा छिमिगु खँ नं इमिसं न्यनी।
परमप्रभु छिमि परमेश्वरयागु आज्ञा मानय् मयासें छिमिसं मस्यूपिं मेपिं द्यःतय्गु ल्यू वनाः जिं थौं आज्ञा बियागु लँपुं फस्वयावन धाःसा छिमित सराः लाइ।
ई न्ह्यःने थ्यने धुंकल। उकिं थ्व अगमवाणीयागु वचन ब्वंपिं, न्यंपिं, व मानय् याःपिं मनूत धन्यपिं खः।
वं जितः धाल – “छं थथे याये मते। छ व छिमि अगमवक्ता दाजुकिजापिं व थ्व सफुलिइ च्वंगु वचन मानय् यानाच्वंपिं थें जि नं छम्ह परमेश्वरया दास खः। परमेश्वरयात आराधना या।”