4 तं धयागु तसकं छाः, अले ग्यानापु, तर नुगः मुइकेगु धयागु थ्व स्वयां ग्यानापु।
वयाके यक्व फै-च्वलय् व दास-दासीत दयावःगुलिं पलिश्तीतय् व खनाः नुगः मुल।
वया दाजुपिनि व खनाः नुगः मुल। वया बौया धाःसा थ्व खँ नुगलय् वालाच्वन।
उकथं दइम्ह मचा थः सन्तान मजुइगु जूगुलिं ओनानं न्ह्याबलें थः तताःजुलिसे द्योंवनिबलय् थः दाजुया सन्तान मदयेमा धकाः वीर्य बँय् लाकाथकीगु।
धात्थें तमं मूर्खयात स्याइ, अले दाहं छुं मस्यूपिन्त स्याइ।
नुगः लुधंकाच्वन कि उसाँय् बांलाइ, नुगः मुइका जुल कि म्हया क्वँय् हे ध्वगी।
ल्वहं व फि झ्यातुसे च्वनी, तर मूर्खतय्सं यानाजुइगु दुःख झन दकलय् झ्यातु।
ईर्ष्यां मिसाया भाःतया तंयात ग्वाकाबी। अले वं बदला काल कि दया माया हे क्यनी मखु।
जितः छिगु नुगलय् छाप थें तयादिसँ, छिसं जि बाहेक मेपिं सुयातं घय्पुनादीमते। छाय्धाःसा माया मृत्यु थें तसकं बल्लाः, प्याःचाः पाताल थें जिद्दी। व मिप्वाः थें जुयाः पिहां वइ, अले च्यानाच्वंगु मि थें ह्वानाः ह्वानाः च्याइ।
इमिसं वय्कःयात स्वये मफयाः ज्वंकूगु खः धकाः वं बांलाक स्यू।
अथे जूगुलिं यहूदीतय् नायःतय्सं नुगः मुइकाः हुल्याःतय्त मुंका हयाः हाःहू याना जुल। इमिसं यासोनयागु छेँय् वनाः पावल व सिलासयात पिने हयाः मनूतय्गु न्ह्यःने हयेत स्वल।
थ्व खँ जुयाच्वंगु सियाः दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी व वया सदुकी पासापिनिगु नुगः मुल।
“थ्व हे तापाःबाज्यापिन्सं थःकिजा योसेफयात स्वये मफयाः मिश्र देशय् मिया छ्वल। अले व अन दास जुयाच्वन। अथेसां परमेश्वर योसेफलिसे दी।
थज्याःपिं मनूतय्गु नुगः थज्याःगुलिइ जक जायाच्वनी – पापी ज्या, मभिंगु ज्या, लोभ, मभिंगु इच्छा, नुगः मुइकेगु, मनू स्यायेगु, ल्वापु यायेगु, थगय् यायेगु, हेय्काः कायेगु व कर्पिन्त क्वह्यंकेगु,
झीपिं कयिन थें जुइ मज्यू। कयिन शैतानया मनू जूगुलिं वं थः हे किजा हाबिलयात स्यात। कयिनं थः हे किजायात छाय् स्यात? कयिन शैतानया मनू जूगुलिं वया किजां भिंगु बांलाःगु याना जूगु स्वये मफयाः वं थः किजायात स्यात।
उखुन्हुनिसें शाऊलं दाऊदयात डाहा याना हल।