2 थथःम्हं तःधना जुइ मते, बरु मेपिन्त तःधंके ब्यु।
येहूं धाल, “जिनापं वयाः परमप्रभुया निंतिं जिगु जोश स्व।” अले वं वयात थःगु रथय् तयाः यंकल।
सकसिनं थःत विश्वास याये बहःम्ह मनू खः धकाः धयाजुइ। तर सुनां अज्याःम्ह मनू लुइके फइ?
कस्ति अप्वः नयेगु बांमलाः। अथे हे थःत अप्वः तःधंकेगु नं बांमलाः।
ल्वहं व फि झ्यातुसे च्वनी, तर मूर्खतय्सं यानाजुइगु दुःख झन दकलय् झ्यातु।
थःम्हं थःत तःधंका जुइपिं मनूतलिसे थःपिन्त दाना स्वयेगु व इमिगु ज्वलिंज्वलय् च्वनेत जिमिके आँट मदु। इमिसं थःम्हं थःत दाना स्वइ, अले लना स्वइ। इपिं छुं मस्यूपिं जुइ।
प्रभुं तःधं धाःम्ह मनू जक तःधंम्ह जुइ, थःत थःम्हं तःधं धकाः धया जुइवं व तःधं जुइ मखु।
छिमिसं यानाः मूर्खम्ह मनुखं थें जिं छिमित थथे धया च्वनेमाली। धायेमाल धाःसा छिमिगुपाखें जि तःधने माःगु खः। जि छुं मखुसां छिमिसं जितः हनेमाःगु खः। तःधं धाःपिं प्रेरितत स्वयाः जि कम मजू।
