4 गुगु छेँय् ज्ञान दइ, उकिया क्वथात मू वंगु व बाबांलाःगु सामानं छाय्पी।
इस्राएलीत व लेवीतय्सं देछाया अन्न, न्हूगु दाखमद्य व चिकं पवित्र थासय् छ्यलेगु थलबल दुगु धुकुतिइ हयेमाः। थ्व हे सेवा याइपिं पुजाहारी, देगलय् पिवाः च्वनिपिं व म्ये हालीपिं च्वनीगु थाय् खः। “जिमिसं थः परमप्रभु परमेश्वरयागु देगः बांलाक स्वये।”
इमिसं ल्वहंधिकय् सुरुंङ म्हुइ। इमिगु मिखां उकिया फुक्क मू वंगु चिजत खनी।
धर्मीपिनिगु धुकू धन सम्पत्तिं जायाच्वनी, तर मूर्खतय्गु धनं इमित झन जक दुःख बी।
ततःजिगु लुँ, तिसा यक्व दु, तर ज्ञानं जाःगु वचन ति तःजिगु तिसा छुं मदु।
बुद्धि दुपिं मनूतय्गु छेँ धन सम्पत्तिं जाइ, मूर्ख मनूतय्सं थःके दुगु नं फुकी।
बुद्धिमानम्ह मनू बल्लाःम्ह मनू स्वयाः शक्तिशाली जुइ। बल स्वयाः बुद्धि तःधं।
धन, इज्जतयालिसें गुबलें मफुइगु सम्पत्ति व सफलता नं जिके हे दु।
जितः यय्कीपिन्त जिं धनसम्पत्ति बी अले इमिगु धुकू जाय्काबी।
वय्कलं हानं धयादिल – “व्यवस्था स्यनीपिं व थुइकीपिं शास्त्रीत स्वर्गयागु राज्यय् चेला जूवल धाःसा इपिं छेँ थुवाः थें जुइ। छेँ थुवालं थःगु धुकुतिं न्हूगु व पुलांगु न्ह्यागुं लिकाये फइ।”