8 सुनां मभिंगु पी, वं मभिंगु हे लइ, अले इमिगु अन्याय नं फुइ।
जिं खनागु दु, अधर्म जोतय् याइपिन्सं अले विपत्ति ह्वलिपिन्सं व हे लइ।
दुष्टतय्सं परमप्रभुं थः मनूतय्त बियादीगु देशय् न्ह्याबलें राज्य याइ मखु। मखुसा धर्मीतय्सं हे मभिं ज्या याइ।
छिमिसं छु यात, उकथं हे छिमित दइ। अले छिमिगु ज्यां छिमित हे दुःख जुइ।
मूर्खतय्गु खं थःगु हे जँय् कथि दाय्की, तर बुद्धिमानतय्गु खं बचय् याइ।
आः छुं ई लिपा हे जिं छिमिगु विरोधय् पिकयागु तं क्वलाइ। अले जिं छिमिगु नाशया निंतिं पिकयागु तं अश्शूरीतपाखे वनी।”
परमप्रभुं धयादिल, “अश्शूरीतय्त धिक्कार, सुयागु ल्हातय् जिगु तंया कथि, तंया तुतां दु!
हे फुक्क पलिश्तीत, छिमित दाइगु कथि त्वधूल धकाः लय्ताये मते, छाय्धाःसा छम्ह सर्प सी सा वया थासय् मेम्ह बिष दुम्ह सर्प वइ। वया खेँचं अप्वः बिष दुम्ह सर्प पिहां वइ।
अश्शूरीत परमप्रभुया सः तायाः थरथर खाःगु दु। वय्कलं थःगु राजदण्डं इमित कय्कादी।
छाय्धाःसा छिं इमिगु जुवा व ब्वहलय् च्वंगु कथियात, इमित अत्याचार याःपिनिगु तुतांयात त्वथुलादीगु दु। अले इमित मिद्यानया सिपाइँतय्त बुकु थें छिं थः प्रजायात अत्याचार याःपिन्त व क्वत्यलातःपिन्त बुकादीगु दु।
तर छिमिसं ला अधर्मया पुसात पित, अन्यायया फल मुंकल। छिमिसं छलया फल नःगु दु। छिमिसं थःगु हे शक्तिइ भलसा तल, थःगु यक्व सिपाइँतय्के भलसा तःगुलिं,
“इमिसं फय् ह्वली अले ग्वःफय् मुंकी। दंचाय् छुं नं बाला सइ मखु, उकियागु बालिं छ्वचुं दइ मखु। छुं दत धाःसां विदेशीतय्सं व नयाबी।