2 बुद्धियागु खँय् ध्यान बिल धाःसा अले छंगु नुगः दुग्यांपाखे बिल धाःसा,
जिपिं बुद्धि दुपिं जुइत जिमित थःगु दिं ल्याः खायेगु स्यनादिसँ।
याकःचा जक जुइम्ह मनुखं थःगु जक बिचाः याइ। वं मेपिनिगु खःगु खँ नं मानय् याइ मखु।
ज्ञानयागु खँ फ्वन धाःसा, अले दुग्यांया निंतिं इनाप यात धाःसा
छु उजं ब्यूगु खः न्यँ, ज्ञानयागु खँय् न्हाय्पं ब्यु।
हे जिकाय्! थः बौया खँ न्यँ! थुकी ध्यान ब्यु, अले लिग्यां का।
हे जिकाय्, जिगु खँ न्यँ! जिगु खँय् न्हाय्पं ब्यु।
तर सुनानं व्यभिचार यात धाःसा व तःधंम्ह मूर्ख खः, वं थःत हे स्यंकी।
अथे जुयाः जिं बुद्धि व छुं जुइगुया कारण छु खः धकाः माला स्वयेगु मति तया, अले मभिंगु व मूर्ख खँय् वँय् जुइगु गथे खः धकाः थुइकेगु इच्छा याना।
संसारय् मनूतय्सं मिखा तीमस्युसे चां न्हिं मद्यंसे याःगु ज्या स्वयेत व बुद्धि छु खः धकाः थुइकेत जिं थःगु मन बिया,
थ्व संसारय् याःगु फुक्क ज्या यात जिं बांलाक ध्यान बियाः स्वयाबलय् थुपिं फुक्क खँ खनागु दु। मेपिन्त क्वत्यला थःगु हानि याइगु छगू ई दु।
हे मनूत, जिथाय् वयाः जिगु खँ बांलाक न्यँ! अले छिमित जीवन दइ। जिं छिपिंनापं सदांया निंतिं छगू बाचा चिने, जिं दाऊदयात सदां दइगु दयामाया बी धकाः बचं बियागु पवित्र आशिष छिमित बी।
सुयाके न्हाय्पं दु वं न्यनाः का।”
अन च्वंपिं मनूत थेसलोनिकेय् च्वंपिं मनूत स्वयाः गुलिखय् भिं। इमिसं परमेश्वरयागु वचन यइपुक न्यन। पावलं धाःगु खँ पाय्छि जू ला कि मजू धकाः इमिसं न्हिथं धर्मशास्त्र पुइकाः स्वयेगु यात।