1 हे जिकाय्! छं जिगु वचन न्यन अले जिगु उजं नुगलय् तल धाःसा,
वय्कःया म्हुतुं पिहां वःगु आज्ञायात जिं ‘म्हां’ मधया। जिगु न्हियान्हिथंया नसा स्वयाः वय्कलं धयादीगु खँ जिं नुगलय् मुंकातःयागु दु।
जिपिं बुद्धि दुपिं जुइत जिमित थःगु दिं ल्याः खायेगु स्यनादिसँ।
थुकिं अनुशासनय् च्वनाः म्वायेगु, भिं मनू जुयेगु व खः थें जुयेगु स्यनी।
सुनां परमेश्वरया व्यवस्था मानय् याइ, व बुद्धि दुम्ह काय् खः। नगुलुपिंलिसे जुइपिन्सं थः बौयात मछालापुकी।
हे जिकाय्! जिं स्यनागु खँ गुबलें नं ल्वःमंके मते। जिगु उजं नुगलय् स्वचाका ति।
हे जिकाय्! थः बौया खँ न्यँ! थुकी ध्यान ब्यु, अले लिग्यां का।
हे जिकाय् न्यँ! जिं धयागु खँ न्यँ! छ यक्व म्वाइ।
थुकियात न्ह्याबलें थःगु नुगलय् प्वःचिनाः ति। अले थःगु गःपतय् घाना ति।
हे जिकाय्! जिं धयागु खँ बांलाक न्यँ। अले छु या धयागु खः लुमंका ति।
न्यँ, बुद्धिं सःताच्वंगु दु, लिग्यानं थःगु सः तस्सः यानाच्वंगु दु।
बुद्धिं थःगु हे छेँ दय्कूगु दु। उकी न्हय्गः थां दु।
“स्वर्गयागु राज्य थथे च्वं – छम्ह मनुखं बुँइ थुनातःगु धन लुइकल। वं उकियात हाकनं त्वपुल। अले व तसकं लय्तायाः वनाः थःगु फुक्क सर्बय मियाः व बुँ न्यात।”
मरियमं धाःसा थ्व खँ मनं मनं बिचाः यानाः नुगलय्सं तया तल।
अथेसां वय्कः इपिं नाप तुं नासरतय् लिहां झाल। अन वय्कः मांबौनं धाःथें च्वनादिल। वय्कःया मामं थ्व खँ मनय्सं तयातल।
“जिगु थ्व खँ बांलाक न्यना ति। मनूया काय्यात ज्वनाः मनूतय्गु ल्हातय् लःल्हाइगु ई वइन।”
“अले व झीथाय् हयाः झीत कनेत व झीसं मानय् यायेत समुद्रया उखे सु वनी?” धकाः धायेत समुद्रया उखे नं मदु।
पापीतय्त मुक्ति बीत ख्रीष्ट येशू थ्व संसारय् झायादीगु धात्थें हे खः धयागु खँ फुक्कसिनं मानय् याये हे माः। पापीत मध्ये नं जि तसकं पापीम्ह खः।