2 भिंम्ह च्यलं काय्या थाय् काये फु, अले दाजुकिजां थें अंश नं काये फु।
ज्ञान दुम्ह मनुखं बाली लयेगु इलय् अन्न मुंकी, बाली लयेगु इलय् द्यनाः नइम्हय्सिनं मछालापुकाबी।
थः छेँजःपिन्त दुःख जक बीपिनिगु ल्हातिइ छुं हे दइ मखु। मूर्खत न्ह्याबलें बुद्धिमानतय् दास जुयाच्वनी।
जुजु बुद्धिमानम्ह च्यः खनाः लय्ताइ, अले मछालापुसे च्वंगु ज्या याइम्ह च्यः खनाः तंचाइ।
ल्वापुख्यापुं जाःगु छेँय् भ्वय् नयेगु स्वयाः याउँक स्वः मरि जक नयाच्वनेगु बांलाः।
लुँ व वहः मिइ तयाः जाँचय् याइ। तर झीगु नुगः परमप्रभुं जाँचय् यानादी।
थः बौयात लुतय् याइपिं, मांयात पितिनीपिं काय्पिं मछाः मजूपिं व इज्जत मदुपिं मनूत खः।
अनुशासनं मस्तय्त बुद्धि बी, थःयत्थें जुइपिं मस्तय्सं थः मांयात मछालापुकी।
ख्याच्वःयात नाला मकाइम्ह बुरा व मूर्खम्ह जुजु स्वयाः ला, चीमिम्ह व बुद्धि दुम्ह ल्याय्म्हम्ह हे बांलाः।