6 धर्मीपिनिगु धुकू धन सम्पत्तिं जायाच्वनी, तर मूर्खतय्गु धनं इमित झन जक दुःख बी।
वयागु छेँय् धन-सम्पत्ति दइ, वया धार्मिकता न्ह्याबलें दयाच्वनी।
मभिंपिन्के यक्व दुगु स्वयाः भिंपिन्के भतिचा जक दुगु हे बांलाः,
परमप्रभुया आशिषं मनूतय्त तःमि याइ, वय्कलं इमित दुःख तनादी मखु।
भिंपिं मनूतय्सं थः छय्-छुइपिन्त धकाः धनसम्पत्ति त्वःताथकी। पापीतय्गु धन धाःसा धर्मीतय्गु ल्हातिइ लाइ।
तःमि जुयाः दुःखय् लानाच्वनेगु स्वयाः चीमि जुयाः परमप्रभुया भय कयाच्वनेगु हे बांलाः।
मूर्खतय्सं जक बौया अनुशासनयात च्यूताः तइ मखु, बुद्धिमानतय्सं थुकियात नाला काइ।
बुद्धिमानपिनिगु म्हुतुं ज्ञानया खँ पिहां वइ, मूर्खतय्गु नुगः धाःसा अथे जुइ मखु।
मभिंम्ह मनू जुयाः तःमि जुइगु स्वयाः भिंम्ह मनू जुयाः चीमि जुयाच्वनेगु हे बांलाः।
बुद्धि दुपिं मनूतय्गु छेँ धन सम्पत्तिं जाइ, मूर्ख मनूतय्सं थःके दुगु नं फुकी।
दुष्टतय्गु छेँय् परमप्रभुयागु सराः लाइ धर्मीतय्गु छेँयात धाःसा वय्कलं आशिष बियादी।
जितः यय्कीपिन्त जिं धनसम्पत्ति बी अले इमिगु धुकू जाय्काबी।
थाकुक ज्या यानाः कमय् याःगु व फय्यात लिनादइगु निम्हु स्वयाः ला सुखशान्तिं दइगु छम्हु जक हे सां भिं जू।
मिश्रयागु दक्व सम्पत्ति स्वयाः मुक्ति बीम्ह ख्रीष्टया निंतिं हेला याका जुइगु हे वं तःधं ताय्कल, छाय्धाःसा व परमेश्वरं बीगु सिरपाः कायेत पियाच्वंम्ह खः।