3 बिचाः यानाः नवाइपिन्सं थःत बचय् याइ, लाः लाः थे नवानाजुइपिं नाश जुइ।
हे परमप्रभु, जिगु म्हुतुइ पिवाः तयादिसँ, जिगु म्हुतुसिइ तालं ग्वयादिसँ।
दुसा, थःगु मेयात मभिंगु व मखुगु खँ ल्हाकेबी मते।
जिं थःम्हं थःत धया, “जिं थःम्हं यानागु ज्या यात बांलाक दुवाले, अले जिगु म्हुतुं पाप नवाकेबी मखु। मभिंपिं मनूत न्ह्यःने दइबलय् जिं पिचा तयाः म्हुतुप्वाः तिनाच्वने।”
बुद्धि दुपिं मनूतय्सं फतिंफत्तले ज्ञान मुंकी। मूर्खतय्सं सर्वनाशयात सःती।
अप्वः खँ ल्हानाजुइबलय् पाप नं जुइफु, बुद्धिमानपिं मनूत अप्वः नवाइ मखु।
ज्ञान दुपिं मनूतय्सं स्यनेकने याःगु खँ न्यनी, मूर्ख खँ ल्हानाजुइपिं धाःसा नाश जुयावनी।
दुष्ट मनूत थःगु हे मभिंगु खँया जालय् क्यनी। तर धर्मी मनूत दुःखया जालं पिहां वइ।
अल्छी मनूतय्सं न्ह्याक्व मनंतुंसां पूवनी मखु। मेहनत याइपिन्सं न्ह्याक्व मनंतुंसां पूवनी।
मूर्खतय्गु खं थःगु हे जँय् कथि दाय्की, तर बुद्धिमानतय्गु खं बचय् याइ।
म्हुतुया वचनं जीवन व मृत्यु क्वःछी। उकिं थःगु वचनया फल थःम्हं फयेमाली।
मूर्खतय्सं नवायेगु धयागु हे थःम्हं थःगु विनाश मालेगु खः। अले थःगु हे खँय् तक्यनेगु खः।
अप्वः खँ ल्हाना जुइपिन्सं खँ कथुइ थाकातये फइ मखु। उकिं, अप्वः खँ ल्हानाजुइपिंलिसे तापाक हे च्वँ।
थःगु म्हुतु व मेयात कःघायेफुम्हय्सिनं थःत दुःखं बचय् याइ।
धर्मीम्ह धकाः धया जुइम्ह मनुखं न्ह्यःने लाः थें नवाना जुइ मज्यू। न्ह्यःने लाः थें नवाना जुइम्ह मनुखं परमेश्वरयात मानय् याना जूगु सितिं वनी। अले हानं थुकथं याना जूम्ह मनुखं थःम्हं थःत थगय् याइ।
वं वयात धाल, “न्हूगु गुबलें मछ्यःगु खिपतं सुनानं जितः चित धाःसा जि मेपिं मनूत थें कमजोर जुइ।”
उकिं वं खःगु खँ धयाबिल। वं धाल, “बूसांनिसें परमेश्वरया निंतिं अलग तःम्ह नाजिरी जूगुलिं जिगु छेँनय् आः तक ख्वःचा लाःगु मदुनि। जिगु सँ खात धाःसा जिगु बल जिकेनं वनी, अले जि मेपिं थें कमजोर जुइ।”