2 भिंगु म्हुतुं भिंगु हे फल बी। तर वँचु नुगःयापिन्सं न्ह्याबलें ल्वापुख्यापु जक यय्काच्वनी।
मखुगु खँ ल्हाइपिन्त पृथ्वीइ सुथांलाकादी मते। ग्यानापुपिं मनूत याकनं हे नाश जुइमा।
परमप्रभुया ल्हातिइ ख्वला दु, थ्व ख्वला वय्कःया तमं जाः। वय्कलं थ्व हे ख्वलां त्वंकादी। दुष्टत फुक्कसिनं थ्व हे ख्वलां त्वनी, भ्याःभचा हे मल्यंक।
थुमिसं ला थःगु जाः थःम्हं हे ग्वयाच्वंगु दु। थुमिसं थःम्हं थःत हे स्यायेत स्वयाच्वंगु दु।
छिमिसं छु यात, उकथं हे छिमित दइ। अले छिमिगु ज्यां छिमित हे दुःख जुइ।
भिंपिं मनूतय्गु म्हुतु जीवनया मुहान खः। मभिंपिं मनूतय्सं थःपिनिगु म्हुतुइ ल्वायेलीगु खँ सुचुका तइ।
धर्मीतय्सं मनंतुनिगु न्ह्याबलें भिंगु हे जुइ, दुष्टतय्सं याइगु आशा न्ह्याबलें तंमय् क्वचाइ।
झीत झीगु ज्या व खँ कथंया हे सजाँय व सिरपाः दइ।
म्हुतुया फलं मनूतय् प्वाः जाइ। म्हुतुं पिहां वःगु खँग्वलं मनूतय्त लुधंकी।
म्हुतुया वचनं जीवन व मृत्यु क्वःछी। उकिं थःगु वचनया फल थःम्हं फयेमाली।
मभिंगु ज्या व स्याये पालेगु ज्या इमिगु नसा व त्वँसा खः।
तर छिमिसं ला अधर्मया पुसात पित, अन्यायया फल मुंकल। छिमिसं छलया फल नःगु दु। छिमिसं थःगु हे शक्तिइ भलसा तल, थःगु यक्व सिपाइँतय्के भलसा तःगुलिं,
छं लेबनानया जंगलयात पालाः स्यंकल, आः छन्त पाला स्याइ। छं अन च्वंपिं गुँपशुतय्त भज्यंक नाश याःगुलिं हे छंके तसकं भय वइ। छाय्धाःसा छं मनूतय्गु हिबाः वय्कल, छं देशत व शहरत व उकी च्वंपि दक्वं भज्यंक नाश यात।
छं जात जातितय्त लुतय् याःगु दु, अथे जुयाः ल्यंदुपिं मनूतय्सं छन्त लुतय् याइ। छं मनूतय्गु हि हाय्कूगु दु, अले छं देशत व शहरत व उकी च्वंपिं दक्वसित भज्यंक नाश याःगु दु।
छाय्धाःसा छितः विश्वास याःपिं मनूतय्त व अगमवक्तातय्त स्याःपिं थुपिं हे खः। उकिं छिं थुमित हि त्वंकादिल। इपिं थथे हे यायेमाःपिं खः।”