2 भिं मनूयात परमप्रभुं नं यय्की, नुगः वँचुपिन्त परमप्रभुं दोषी ठहरय् यानादी।
अब्शालोमं धाल, “खः, छंगु मुद्दा पाय्छि जू, तर छंगु मुद्दा न्यनीम्ह जुजुया सुं मनू मदु।”
नुगः चक्कंकाः त्यायेबीम्ह, व विश्वास यायेबहः जुयाः थःगु ज्या याइम्ह मनूया भिं जुइ।
जाति जातित थःम्हं म्हूगु गालय् थः हे लानाच्वंगु दु। इपिं थःपिन्सं ग्वयातःगु जालय् थः हे तक्यनाच्वंगु दु।
छिमिसं छु यात, उकथं हे छिमित दइ। अले छिमिगु ज्यां छिमित हे दुःख जुइ।
सुनां द्वंगु भिंकेत स्वइ, व ज्ञानी खः, सुनां द्वंगु भिंकेत स्वइ मखु, व मूर्ख खः।
तंगुलुतय्सं मूर्ख ज्या याइ, झंगःलानाजुइपिं मनूतय्त मेपिन्सं घृणा याइ।
छं मभिंगु ज्या यायेगु बिचाः यात धाःसा छं द्वंकाच्वन, भिंगु ज्या याइपिन्सं मेपिनिपाखें हनाबना व माया कायेखनी।
अले परमेश्वर व मनूतय्सं छन्त यय्की। अले इमिगु मिखाय् छंगु नां जाइ।
मभिंगु जाः ग्वइगु नुगः मभिंगु ज्या यायेत हथाय् चाइगु तुति
जितः लुइकीम्हय्सित जीवन दइ। अले परमप्रभु वलिसे लय्तायादी।
फय्यात पनेगु सुयाके नं शक्ति दइ मखु। अथे हे थः सीगु दिं सुनानं सरय् याये फइ मखु। लडाइँया इलय् सुयातं बिदा दइ मखु, अथे हे मभिं याइपिन्सं नं वपाखें बचय् याये फइ मखु।
थ्व बारनाबास धाःम्ह तसकं भिंम्ह तःधंगु विश्वास दुम्ह व पवित्र आत्मां जाःम्ह मनू खः। वं यानाः तःम्हय्सिनं हे प्रभुयात विश्वास यात।
तसकं भिंम्ह मनूया लागि सुं नं मनू सीत बल्लतल्लं जक न्ह्यचिली। धात्थें धायेगु खःसा अज्याःपिं मनूत तसकं कम हे जक दइ।