8 दुःखकष्टया इलय् धर्मीपिं मनूतय्त बचय् याइ। इमिगु पलेसा दुष्टतय्त लाःवनी।
भिंपिं मनूतय्त परमप्रभुं स्वयादी, दुःखया इलय् वय्कलं इमित उद्धार यानादी।
सीबलय् दुष्ट मनूया आशा छुं नं पूवनी मखु। बल दुबलय् मनं तुनातःगु खँ नं सितिं वनी।
परमेश्वरलिसे मदुपिं मनूतय्सं थःगु म्हुतुं जःलाखःलायात स्यंकी। तर ज्ञानं यानाः धर्मी मनूत बचय् जुइ।
दुष्ट मनूत थःगु हे मभिंगु खँया जालय् क्यनी। तर धर्मी मनूत दुःखया जालं पिहां वइ।
दुष्ट मनूतय्सं धर्मी मनूतय्त बीत स्वःगु दुःख थःपिन्सं हे फयेमाली।
अले दारा जुजुं पृथ्वीयापिं फुक्क जातित, देशयापिं व थीथी भाय् ल्हाइपिं मनूतय्त थथे च्वल, “छिमिगु भिं जुइमा।