5 ज्ञान दुम्ह मनुखं बाली लयेगु इलय् अन्न मुंकी, बाली लयेगु इलय् द्यनाः नइम्हय्सिनं मछालापुकाबी।
ग्रीष्म ऋतुइ इमिसं अन्नया धुकू दय्की, अले अन्न लयेगु इलय् थःपिन्त माःगु नसा मुंकाः तइ।
इमूचा – थुपिं बमलाःसां चिकुलाया निंतिं बर्खां हे थःपिनिगु नसा मुंकी।
थः बौयात लुतय् याइपिं, मांयात पितिनीपिं काय्पिं मछाः मजूपिं व इज्जत मदुपिं मनूत खः।
भिंम्ह च्यलं काय्या थाय् काये फु, अले दाजुकिजां थें अंश नं काये फु।
भिंम्ह कलाः वया भाःतया मुकुट खः, तर भाःतयात मछालापुकीम्ह मिसा ध्वगीगु क्वँय् थें खः।
हे अल्छीत! इमूचायाथाय् वनाः वयागु चालचलन स्व, अले बुद्धिया खँ सय्कि।
अल्छीपिं मनूत चीमि जुइ, मेहनत याइपिं तःमि जुइ।
भिं मनूतय्त आशिष दइ, तर मभिंम्ह मनूया म्हुतुइ ल्वापु जक सुलाच्वनी।
घाँय्म्वः लये धुंकाः न्हूगु घाँय् बुया वइ, उबलय् तकं गुँच्वय् च्वंगु घँजा मुनी।