7 परमप्रभुया भय कायेगु हे ज्ञानया न्हापांगु पलाः खः। मूर्खतय्सं जक ज्ञान व बुद्धियात क्वह्यंकाजुइ।
अले वय्कलं मनूयात धयादिल, ‘स्व, प्रभुया भय कायेगु हे बुद्धि खः। मभिंगु ज्यापाखें तापाक च्वनेगु हे दुग्यां खः।’”
परमप्रभुया भय कायेगु हे बुद्धिया न्हापांगु पलाः खः। वय्कःया आज्ञा पालन याइपिन्सं बांलाक थुइके फइ। वय्कःया प्रशंसा न्ह्याबलें जुइमा।
हे बुद्धि मदुपिं मनूत! गुबलय् तक छिपिं बुद्धि मदय्क च्वंच्वनेगु, गुबलय् तक कर्पिन्त नागःतुगः यानाः न्ह्यइपुकाच्वनेगु छिपिं, गुबलय् तक छिपिं मूर्खतय्सं ज्ञानयात मयय्का च्वनेगु?
अनुशासनयात च्यूताः मतइपिन्सं थःत हे स्यंकी, थःगु द्वं भिंकीम्ह मनू बुद्धिमान खः।
परमप्रभुया भय कायेगु धयागु हे ज्ञान खः। क्वमिलु जुल कि हनाबना नं याइ।
मूर्खतय्सं जक बौया अनुशासनयात च्यूताः तइ मखु, बुद्धिमानतय्सं थुकियात नाला काइ।
मूर्खतय्सं थू मथूया बिचाः याइ मखु, थःगु खँ जक द्यःने तयेत स्वइ।
छं परमप्रभुयागु भय छु खः धकाः सी, अले परमेश्वरया ज्ञान लाइ।
मूर्खतलिसे ज्ञानयागु खँ ल्हाये मते, इमिसं थ्वयात हेबाय्चबाय् याइ।
ज्ञानया न्हापांगु पलाः धयागु परमप्रभुया भय कायेगु खः। अले पवित्रम्हय्सित म्हसीकेगु हे लिग्यां खः।
फुक्क खँ न्यने धुंकल। खँया लिच्वः थ्व हे खः, परमेश्वरया भय का, अले वय्कःया आज्ञायात मानय् या, छाय्धाःसा मनूतय्सं यायेमाःगु ज्या थ्व हे खः।
थज्याःपिन्सं परमेश्वरयात क्वह्यंकूगुलिं वय्कलं नं इमित दकलय् क्वह्यंगु मन व मभिंगु बांमलाःगु बिचालय् हे त्वःतादिल।
छिमिसं परमप्रभुं धाःथें यात धाःसा मेगु जातितय्त छिमिगु बुद्धि व छिमिसं खँ थूगु क्यनी। अले इमिसं थुपिं आज्ञा न्यनाः धाइ, “धात्थें हे थ्व तःधं जातियापिं मनूत बुद्धि दुपिं व खँ थूपिं खः।”