4 परमेश्वरं धाःगु वचन न्यने फुम्ह दक्वसिबय् बल्लाःम्हपाखें दर्शन काये फुम्ह, अले मिखा चाय्काः बँय् भ्वपुइम्ह मनूया अगमवाणी।
थथे जूगुयां छुं ई लिपा परमप्रभुं अब्रामयात दर्शन बियाः थथे धयादिल, “ग्याये मते अब्राम। जिं छन्त बचय् याये। जिं छन्त तःधंगु सिरपाः बी।”
निभाः बीथे च्वंकाः अब्रामयात छुं हे मचाय्क न्ह्यः वय्काबिल। अले वयात तसकं ख्वातुगु व ग्यानापुगु खिउँनं त्वपुल।
अले मीकायां धाल, “जिं ला इस्राएलयापिं फुक्क मनूतय्त जवाः मदुपिं फैत थें उखेलाः थुखेलाः जुयाच्वंगु खना, अले परमप्रभुं थथे धयादिल, ‘थुपिं मनूतय् मालिक मदु। उकिं थुपिं सकलें याउँक थथःगु छेँय् लिहां वनेमा।’”
यक्व न्हापा छिं थः विश्वास यायेबहःपिं मनूतय्त दर्शन बियाः थथे धयादिल, “जिं छम्ह नांजाःम्ह सिपाइँयात ग्वाहालि यानागु दु, जिं मनूतय् दथुं ल्ययाम्ह छम्ह मनूयात राज्ययागु सिंहासन बियागु दु।
वा वइबलय् आकाशय् इन्द्रेणी खनेदुगु थें वयागु छचाःखेरं दुगु जः नं अथे हे खने दु। परमप्रभुया महिमाया रूप थथे हे च्वं। व खनाः जिं छ्यं क्वछुकाः। जिं सुं न्वंवानाच्वंगु सः ताल।
वय्कलं धयादिल, “जिगु खँ न्यँ! “छिमिगु दथुइ सुं अगमवक्ता दुसा अले जिं थःत वयात दर्शनय् क्यनेगु जिं व नाप म्हगसय् खँ ल्हायेगु।
परमेश्वर व चान्हय् बालामयाथाय् झायाः वयात धयादिल, “थुपिं मनूत छन्त सःतेत वःगुलिं इपिं नापं हुँ, अय्नं जिं छन्त छु छु धाये व हे जक छं या।”
अले परमप्रभुं बालामया मिखा चाय्कादिल। वं नांगा तरवार ल्हातय् ज्वनाः दनाच्वंम्ह परमप्रभुया दूतयात खन, अले छ्यं क्वछुकाः व बँय् भ्वपुल।
अले वं परमेश्वरयागु थ्व वचन नवात, “थ्व बओरया काय् बालामया अगमवाणी खः, मिखां बांलाक खंके फुम्ह मनूया अगमवाणी,
हे याकूब, छिमिगु पाल गुलि बांलाः! हे इस्राएल, छिमिगु छेँ गुलि यइपुसे च्वं!
तसकं नये पित्याःगुलिं वं नयेगु मतिइ तल। नयेगु ज्वरय् यानाच्वंबलय् हे पत्रुसं दर्शन खन।
थ्व दर्शनयागु अर्थ छु जुइ धकाः मतिइ तया च्वंबलय् पवित्र आत्मां पत्रुसयात धयादिल – “कुने स्वम्ह मनूतय्सं छन्त माः वयाच्वंगु दु।
“अनं यरूशलेमय् लिहां वये धुंकाः छन्हु देगलय् च्वनाः प्रार्थना यानाच्वनाबलय् जिं दर्शन खना।
प्रभुयागु दिनय् जि आत्मां जाल। जिगु ल्युने तुरही पुया हः थें तस्सलं थथे धयाहःगु सः जिं ताल –
वय्कःयात खनेवं जि सीम्ह थें जुयाः वय्कःयागु तुतिइ भ्वपू वना। अले वय्कलं जिगु छेनय् जव ल्हाः तयाः धयादिल – “ग्याये मते। जि शुरु व अन्त खः।
वं अन थःगु लं त्वःतल अले शमूएलया न्ह्यःने अगमवाणी धाधां उखुन्हु न्हिच्छि चच्छि पचिनांगां हे बँय् ग्वारातुलाच्वन। अथे जुयाः मनूतय्सं थथे धयाहल, “छु शाऊल नं अगमवक्तातय्गु पुचःयाम्ह हे जुल ला?”