11 आः छि थनं लिहां झासँ! जिं छितः सिरपाः बी धकाः हयागु खः। परमप्रभुं छितः सिरपाः बीत पनादिल।”
छाय्धाःसा जिं छितः ततःधंगु सिरपाः बियाः हनेगु याये। अले छिं छु धयादी जिं व हे याये। अथे जुयाः झासँ थुपिं मनूतय्त जिगु लागिं सराः बियादिसँ।”
बालाकं बालामयात धाल, “जिं छितः सःतेत मनूत छ्वया, अय्नं छि छाय् याकनं जिथाय् झायामदीयागु? छु धात्थें जि छितः इज्जत याये बहःम्ह मजू ला?”
बालाम खनाः बालाक तंम्वल। वं ल्हाः म्हुछ्यानाः बालामयात धाल, “जिं छितः जिमि शत्रुतय्त सराः बीत सःतागु खः, छिं ला इमित स्वकः स्वकः आशिष बियादिल।
बालामं बालाकयात धाल, “छिं जिथाय् छ्वयाहयादीपिं दूततय्त जिं थथे धयागु मखु ला?
पत्रुसं धाल – “थ्व धिबानापं तुं छ नं नाश जुयावनेमा। छं स्वये परमेश्वरयागु वरदान धिबां न्याये दइ धकाः च्वना ला?
थुलि जक मखु, ख्रीष्ट येशू जिम्ह प्रभुयात म्हसीकेगु हे तःधंगु खँ खः धकाः थुइकाः जिं मेगु फुक्कं ज्यालगय् मजू धकाः ताय्का। वय्कःयागु हे निंतिं जिं फुक्कं त्वःता, अले वय्कःयात लुइके फयेमा धकाः जिं अज्याःगु फुक्कं ज्यालगय् मजू धकाः ताय्कागु दु।
अय्जूगुलिं होश यानाच्वँ, मखुसा छिमिसं थथे ज्या सनाच्वंगु फुक्कं सितिं वनी। बरु प्रभुं बी धकाः तयातःगु फुक्क सिरपाः काये फय्कि।