27 अले बालाकं बालामयात धाल, “झासँ, आः जिं छितः मेथाय् यंके। अनं ला परमेश्वरं छितः इमित सराः बीके बी ला?”
“तर छकः वय्कलं क्वःछिनादी धुंकाः सुनां वय्कःया मनयात हीके फइ? वय्कःयात छु याये मास्ति वः, व वय्कलं यानादी।
मनूतय्गु नुगलय् थीथी कथंया ग्वसाः दयाच्वनी। तर परमप्रभुया ग्वसाः हे जक पूवनी।
परमप्रभुयागु विरोधय् सुं नं मनूया बुद्धि, ज्ञान व ग्वसाः ताःलाये फइ मखु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे यायेगु पक्का यानादीगु दु। सजाँय बीत वय्कलं थःगु ल्हाः ल्ह्वनादीगु दु अले वय्कःयात सुनां पने फइ मखु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी, “जि छिमि परमप्रभु गुबलें हिलीम्ह मखु। अथे जुयाः हे याकूबया सन्तान, छिपिं नाश मजूनि।
थुकथं झासँ, थुमित सराः बियादिसँ छाय्धाःसा इपिं जि स्वयाः बल्लाः। अथे यानादिल धाःसा सके जिं इमित त्याकाः देशं लिनाछ्वये फइ ला। छिं सुयात आशिष बियादी वयात आशिष लाइ, अले सुयात सराः बियादी वयात सराः लाइ धकाः जिं बांलाक स्यू।”
अले बालाकं वयात धाल, “जिनापं मेथाय् झासँ। अनं इपिं मध्ये गुलिं गुलिंसित जक खनी। छिं इमित जक जूसां जिगु निंतिं सराः बियादिसँ।”
बालामं बालाकयात धाल, “परमप्रभुं जितः छु धयादीगु खः जिं व हे यायेमाः धकाः धयागु मखु ला?”
अले बालाकं बालामयात पोर पर्वतया च्वकाय् यंकल। अनं मरुभूमि खने दु।
छाय्धाःसा वय्कलं ल्यय् धुंकूपिन्त त्वःतादी मखु, अले बियादी धुंकूगु वरदान लित कयादी मखु।