18 अले बालामं थ्व वचन धाल, “अय् बालाक दँ, अले न्यँ! अय् सिप्पोरया काय्, जिगु खँ न्यँ!
अले व बालाकयाथाय् लिहां वन। बालाक व मोआबया नायःत थःगु होमबलिया न्ह्यःने दनाच्वन। बालाकं आय्बुयाः न्यन, “परमप्रभुं छु धयादीगु दु?”
परमेश्वर मनू थें मखु, मखुगु खँ ल्हायेत, वय्कः मनू मखु, थःगु मन हिलेत। वय्कलं धयादीगु खँ गुबलें मजूगु दु ला? वय्कलं बचं बियाः छु व पूवंकामदी ला?
जुजु थःगु लाय्कूया कःसिया सिचुसे च्वंगु कोथाय् च्वनाच्वंगु खः। वया न्ह्यःने वनाः एहूदं धाल, “परमेश्वरपाखें जिं छसपोलयात छगू खँ धायेमाःगु दु।”