16 परमप्रभुं बाला मयात नापलानादिल। अले वयागु म्हुतुइ वचन तयाः थथे धयादिल, “बालाकयाथाय् लिहां हुँ अले वयात थथे धा।”
परमेश्वर व चान्हय् बालामयाथाय् झायाः वयात धयादिल, “थुपिं मनूत छन्त सःतेत वःगुलिं इपिं नापं हुँ, अय्नं जिं छन्त छु छु धाये व हे जक छं या।”
परमप्रभुया दूतं बालामयात धाल, “छ थुपिं मनूतनापं हुँ। अय्नं जिं छु छु धाये व हे जक छं धा।” अथे जुयाः बालाम बालाकया नायःत नापं वन।
बालामं बालाकयात धाल, “जि परमप्रभुयात नापलाःवनेबलय् छि थन हे थःगु होमबलि नापं दनाच्वनादिसँ।”
अले व बालाकयाथाय् लिहां वन। बालाक व मोआबया नायःत थःगु होमबलिया न्ह्यःने दनाच्वन। बालाकं आय्बुयाः न्यन, “परमप्रभुं छु धयादीगु दु?”
परमप्रभुं बालामया म्हुतुइ वचन तयादिल, अले धयादिल, “बालामयाथाय् लिहां वनाः छं धायेमाःगु खँ थ्व हे खः।”
परमप्रभुं इस्राएलीतय्त आशिष बीगु मनंतुनादीगु खँ थुयाः बालामं न्हापालिपा थें तन्त्रमन्त्र यायेगु त्वःताः थःगु ख्वाः मरुभूमिपाखे फस्वय्कल।
जिं इमि इस्राएली दाजुकिजातय् दथुं छ थें ज्याःम्ह छम्ह अगमवक्ता दय्के। जिं जिगु खँ वयागु म्हुतुइ तयाबी, अले वं जिं धयागु आज्ञा इमित कनाबी।