9 परमेश्वर बालामयाथाय् झायाः न्यनादिल, “छनापं च्वनाच्वंपिं थुपिं मनूत सु खः?”
अले वयात न्यनादिल, “साराईया दासी हागार, छ गनं वयागु, अले गन वनेत्यनागु?” वं लिसः बिल, “जि थः मालिकनी साराईपाखें बिस्युं वनाच्वनागु खः।”
छन्हु चान्हय् म्हगसय् वयाः परमेश्वरं अबीमेलेकयात धयादिल, “छ आः याकनं सी, छाय्धाःसा छं हःम्ह मिसा ब्याहा जुइ धुंकूम्ह खः।”
उखुन्हु हे चान्हय् परमेश्वरं म्हगसय् वयाः लाबानयात धयादिल, “होश या, छं याकूबयात छुं कथं ख्याये मते।”
अले परमप्रभुं कयिनयात धयादिल, “छिमि किजा हाबिल ग्व?” कयिनं लिसः बिल, “जिं मस्यू। जि जिमि किजाया जवाः खः ला?”
योसेफं फारोयात धाल, “महाराजया निगू म्हगसयागु नं अर्थ छगू हे खः। परमेश्वरं थःम्हं यायेत्यनागु खँ महाराजयात क्यनादीगु खः।
परमप्रभुं वयात धयादिल, “छंगु ल्हातय् छु दु?” वं धाल, “कथि।”
पर्वतं मनूतय्गु ल्हातं मथीकं तज्यानावःगु ल्वहं अले उकिं नँ, कँय्, चा, वहः व लुँयात चुंचुं याःगु छःपिन्सं खनादिल। वपाखें तःधंम्ह परमेश्वरं महाराजयात लिपा छु छु जुइतिनि धकाः क्यनादीगु दु। “म्हगस धात्थेंयागु खः अले अर्थ विश्वास यायेबहः जू।”
बालामं परमेश्वरयात धाल, “मोआबया जुजु सिप्पोरया काय् बालाकं जिथाय् थ्व खँ छ्वयाहयादीगु दु,
परमेश्वर व चान्हय् बालामयाथाय् झायाः वयात धयादिल, “थुपिं मनूत छन्त सःतेत वःगुलिं इपिं नापं हुँ, अय्नं जिं छन्त छु छु धाये व हे जक छं या।”
बालामं इमित धाल, “थौं चान्हय् थन हे च्वनादिसँ, अले परमप्रभुं जिनापं गथे खँ ल्हानादी व हे जिं छिकपिन्त कने।” अथे जुयाः मोआबी जुजुया मू मनूत व नापं बाय् च्वन।
छाय्धाःसा उबलय् फताहा ख्रीष्टत व फताहा अगमवक्तात खनेदय्कः वइ। इमिसं फतिंफतले परमेश्वरं ल्ययातःपिं मनूतय्त झंगःलायेत ततःधंगु चिं व अजू चायापुगु ज्या यानाक्यनी।
न्याय याइखुन्हु यक्वसिनं जितः थथे धाइ – ‘प्रभु, प्रभु, छिगु नामं जिमिसं अगमवाणी कना मवया ला? छिगु हे नामं भूत दुबिना च्वंपिं मनूतय्त लाय्का मवया ला? अले छिगु हे नामं यक्व हे अजू चायापुगु ज्या मयाना ला?’
थ्व खँ वं थःम्हं हे धाःगु मखु, बरु उगु दँयाम्ह दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी जूगुलिं यहूदीतय्गु निंतिं येशू सी हे माः धकाः अगमवाणी नवाःगु खः।