8 बालामं इमित धाल, “थौं चान्हय् थन हे च्वनादिसँ, अले परमप्रभुं जिनापं गथे खँ ल्हानादी व हे जिं छिकपिन्त कने।” अथे जुयाः मोआबी जुजुया मू मनूत व नापं बाय् च्वन।
तर परमेश्वरया मनुखं जुजुयात लिसः बिल, “छिं जितः थःगु बच्छि सम्पत्ति बियादीसां जि छिलिसे वने मखु। थ्व थासय् जिं मरि नं नये मखु, लः नं त्वने मखु।
तर मीकायां धाल, “धात्थें परमप्रभु म्वाःम्ह खः थें, परमप्रभुं जितः छु धयादी, जिं व हे जक नवाये।”
छिं इमित पिनादिल, इमिसं हा नं काःगु दु, इपिं थाहां वइ अले फल नं बी। इमिगु म्हुतुइ छिगु नां ला दु, तर इमिगु मन छिपाखें तापाः।
इमिसं न्ह्याबलें याःथें जिमि मनूत छन्थाय् वइ अले छंगु खँ ध्यान बियाः न्यनेत छंगु न्ह्यःने च्वनी। तर इमिसं छं धाःथें याइ मखु। इमिगु म्हुतुइ मिसाह्यः खँ जक दइ, तर इमिगु नुगलं ध्यबा जक माली।
वय्कलं धयादिल, “जिगु खँ न्यँ! “छिमिगु दथुइ सुं अगमवक्ता दुसा अले जिं थःत वयात दर्शनय् क्यनेगु जिं व नाप म्हगसय् खँ ल्हायेगु।
अले बालामं बालाकया दूततय्त थथे धकाः लिसः बिल, “बालाकं लुँ व वहलं जाःगु वयागु लाय्कू जितः ब्यूसां तबि जिमि परमप्रभु परमेश्वरया उजं चिधंगु वा तःधंगु खँपाखें जि तापाक वने मखु।
अले बालामं बालाकयात धाल, “स्वयादिसँ! जि छिथाय् वयागु हे दु। अय्नं छु! जिं न्ह्यागु हे खँ धायेफु धकाः ला? परमेश्वरं जिगु म्हुतुइ छु तयादिल व हे जक जिं धायेफु।”
मोआब व मिद्यानयापिं थकालितय्सं जुजुया ल्हातं भुलां ज्याला कयाः बालामयाथाय् वनाः जुजुयागु खँ न्यंकल।
परमेश्वर बालामयाथाय् झायाः न्यनादिल, “छनापं च्वनाच्वंपिं थुपिं मनूत सु खः?”
वं लिसः बिल, “परमप्रभुं जिगु म्हुतुइ छु तयादिल व हे नवाये म्वाः ला?”
अले बालामं बालाकयात धाल, “छि थःगु होमबलिया न्ह्यःने दनादिसँ। जि भचा उखे वने। जितः नापलायेत परमप्रभु झायादी ला! वय्कलं जितः छु क्यनादी व जिं छितः धाये।” उकिं व याकःचा हे बाझःगु डाँडाय् थहां वन।
‘बालाकं जितः लुँ व वहलं जाःगु थःगु लाय्कू ब्यूसां परमप्रभुया उजं त्वःताः जिं थःयसें भिं मभिं छुं नं याये मफु। परमप्रभुं छु धयादिल व हे जक जिं धाये फइ।’