32 अले परमप्रभुया दूतं वयात धाल, “छं छाय् थः गधायात स्वकः दायागु? स्व! जि छंगु लँ पनेत वयागु दु, छाय्धाःसा जितः छंगु पहः भिं मता।
परमप्रभुं सकसितं भिं यानादी, वय्कःया दयां वय्कलं यानादीगु फुक्क ज्याय् दइ।
वय्कलं नये पित्याःपिं पशुतय्त व क्वःया मस्तय्त नयेगु नसा बियादी।
छि धर्मीम्ह खः धयागु खँ पहाड थें धिसिलाः, छिगु न्याय समुद्र थें तःजाः। छिं मनू व पशुतय्गु बिचाः यानादी।
भिंगु लँय् जुइम्ह मनुखं परमप्रभुया भय काइ, भिंगु लँय् मजुइम्ह मनुखं क्वह्यंकाजुइ।
मनूतय्त थःपिनिगु थःगु फुक्क चालचलन ला पाय्छि हे थें च्वनी। तर परमप्रभुं उकियागु मनसुवाः छु खः धकाः जाँचय् यानादी।
इमान्दार जु, छन्त न्ह्याबलें रक्षा याना तइ, बेमान जुल कि आकाझाकां छ पतन जुयावनी।
तःमि व मभिं मनू जुयेगु स्वयाः चीमि व भिं मनू जुयाच्वनेगु हे बांलाः।
धासेंलि अपाय्मछि तःधंगु छगू लाख व निइद्वलं मयाक छुं मस्यूपिं मस्त व अल्याख पशु दुगु निनवे शहर खनाः जि नुगः मछिं मजुइ ला?”
हे जि प्रजा, मोआबया जुजु बालाकं छु सल्लाह याःगु खः? अले बओरया काय् बालामं वयात छु लिसः बिल व लुमंकी। शित्तिमंनिसें गिलगाल तकयागु यात्रायात लुमंकी। अले छिमिसं परमप्रभुया धार्मिकताया ज्या सीके फयेमा।”
परमेश्वर व चान्हय् बालामयाथाय् झायाः वयात धयादिल, “थुपिं मनूत छन्त सःतेत वःगुलिं इपिं नापं हुँ, अय्नं जिं छन्त छु छु धाये व हे जक छं या।”
व वंगुलिं परमेश्वर तंचायादिल, अले परमप्रभुया दूत वयाः वयागु लँ पनाबिल। व थःगु गधा गयावनाच्वंबलय् वया निम्ह च्यःत नं व नापं दुगु जुयाच्वन।
अले परमप्रभुं गधायात नंवाकादिल। वं बालामयात धाल, “जिं छितः छु यानागु दु धकाः छिं जितः स्वकः दायादियागु?”
थ्व गधां जितः खनाः स्वकः जिगु न्ह्यःनं चिला वन। व जिगु न्ह्यःनं चिलामवंगु जूसा जिं धात्थें छन्त स्याये धुन जुइ। गधायात धाःसा मस्यासे त्वःताबी धुन जुइ।”
परमप्रभुया दूतं बालामयात धाल, “छ थुपिं मनूतनापं हुँ। अय्नं जिं छु छु धाये व हे जक छं धा।” अथे जुयाः बालाम बालाकया नायःत नापं वन।
“छ शैतानया मचा, फुक्क भिंगु ज्याया शत्रु, लुच्चा, थगय् जक यानाः नया जुइम्ह, छु छं प्रभुयागु सत्य खँयात स्यंकेत स्वयेगु ज्या त्वःते मखु ला?
छिपिं मिश्रं वःबलय् इमिसं मरि व लः ज्वनाः लँय् छिमित नापलाः मवः। अले इमिसं अराम-नाहारैमया पतोरय् च्वनीम्ह बओरया काय् बालामयात छिमित सराः बीत धिबा बियाः सःतल।
अन्न दाइबलय् द्वहंया त्वाथय् पिचा तयाबी मते।