29 बालामं गधायात धाल, “छं जितः हेस्यात। जिगु ल्हातय् तरवार दुगु जूसा जिं छन्त आः हे स्यानाबीगु।”
लाबानं धाल, “ज्यू। छं धाःथें हे जुइ।”
धर्मी मनुखं थः पशुतय्त छु छु माः धकाः बिचाःसंचाः याइ, तर दुष्ट मनूयाके नुगः हे दइ मखु।
मूर्खतय्सं धाय्वं तं क्यनी, बुद्धिमानतय्सं थःत क्वह्यंकूसां मिखा तिस्सिनाबी।
थ्व संसारय् याइगु फुक्क ज्याय् मभिंगु दु। फुक्कसिगु छगू हे कथं नाश जुइ। जिवंकाछि हे मनूतय्गु नुगलय् मभिंगु व वँय्यागु खँ जायाच्वनी। अले इपिं सी धुंकूपिंनापं हे मिलय् जू वनी।
गधां बालामयात धाल, “छु छिं थौं तक गयावयाच्वनाम्ह गधा जि हे मखु ला? जिं गुबलें छितः थथे यानागु दु ला?” अले वं धाल, “अथे याःगु मदु।”
छाय्धाःसा मनूतय्गु नुगलं हे थज्याःगु मभिंगु बिचाः पिहां वइ – स्यायेगु, व्यभिचार यायेगु, खुइगु, मखुगु साक्षी बीगु, मेपिन्त मभिंकाः खँ ल्हायेगु।