18 अले बालामं बालाकया दूततय्त थथे धकाः लिसः बिल, “बालाकं लुँ व वहलं जाःगु वयागु लाय्कू जितः ब्यूसां तबि जिमि परमप्रभु परमेश्वरया उजं चिधंगु वा तःधंगु खँपाखें जि तापाक वने मखु।
तर परमेश्वरया मनुखं जुजुयात लिसः बिल, “छिं जितः थःगु बच्छि सम्पत्ति बियादीसां जि छिलिसे वने मखु। थ्व थासय् जिं मरि नं नये मखु, लः नं त्वने मखु।
तर मीकायां धाल, “धात्थें परमप्रभु म्वाःम्ह खः थें, परमप्रभुं जितः छु धयादी, जिं व हे जक नवाये।”
तर मीकायां धाल, “म्वाःम्ह परमप्रभुया नामय् जिं पाफयाः धाये, जिमि परमेश्वरं जितः छु धयादी व हे जक जिं नवाये।”
वा लुँ हे लुँ दुपिं राजकुमारतनापं दइगु, गुपिन्सं थःगु छेँत वहलं जाय्कल।
अले दानिएलं जुजुयात लिसः बिल, “छःपिन्सं थःगु देछात थःके हे तयादीफु अले छःपिनिगु सिरपाःत मेपिं सुयातं बियादी फु। अथेसां छःपिं महाराजया लागि थ्व च्वयातःगु आखः ब्वनाबी अले थुकिया अर्थ कनाबी।
अथे जुयाः न्हापायापिं थें छिकपिं नं थौं चान्हय् थन हेबाय् च्वनादिसँ, अले परमप्रभुं अज्ज मेगु छु धयादी व जिं सीके फइ।”
अले बालामं बालाकयात धाल, “स्वयादिसँ! जि छिथाय् वयागु हे दु। अय्नं छु! जिं न्ह्यागु हे खँ धायेफु धकाः ला? परमेश्वरं जिगु म्हुतुइ छु तयादिल व हे जक जिं धायेफु।”
बालामं इमित धाल, “थौं चान्हय् थन हे च्वनादिसँ, अले परमप्रभुं जिनापं गथे खँ ल्हानादी व हे जिं छिकपिन्त कने।” अथे जुयाः मोआबी जुजुया मू मनूत व नापं बाय् च्वन।
बालामं बालाकयात धाल, “परमप्रभुं जितः छु धयादीगु खः जिं व हे यायेमाः धकाः धयागु मखु ला?”
बालामं बालाकयात धाल, “छिं जिथाय् छ्वयाहयादीपिं दूततय्त जिं थथे धयागु मखु ला?
‘बालाकं जितः लुँ व वहलं जाःगु थःगु लाय्कू ब्यूसां परमप्रभुया उजं त्वःताः जिं थःयसें भिं मभिं छुं नं याये मफु। परमप्रभुं छु धयादिल व हे जक जिं धाये फइ।’
पत्रुसं धाल – “थ्व धिबानापं तुं छ नं नाश जुयावनेमा। छं स्वये परमेश्वरयागु वरदान धिबां न्याये दइ धकाः च्वना ला?
इमिसं परमेश्वरयात म्हस्यू धकाः धयाजुइ, इमिगु ज्यां धाःसा इमिसं परमेश्वरयात म्हमस्यू धकाः क्यनी। इपिं घच्चायापुपिं, धयागु खँ मन्यनीपिं व छुं नं भिंगु ज्या यायेत मल्वःपिं खः।
तर जिं बालामयात सराः बीके मबिया। वं छिमित तःक्वः मछि सुवाः जक बिल। थुकथं छिमित बालाकया ल्हातं बचय् याना।