17 छाय्धाःसा जिं छितः ततःधंगु सिरपाः बियाः हनेगु याये। अले छिं छु धयादी जिं व हे याये। अथे जुयाः झासँ थुपिं मनूतय्त जिगु लागिं सराः बियादिसँ।”
अले हामानं इमित थःके धन-सम्पत्ति व काय्पिं यक्व दु धकाः धक्कु त्वःतल। जुजुं थःत तःधंगु पद ब्यूगु व मेपिं भारदारत व हाकिमत स्वयाः गुलि तःधं धकाः इमित धक्कु त्वःतल।
अले अन दुपिं नपुंसक च्यःत मध्ये हर्बोनां धाल, “छसपोलया प्राण बचय् यानादीम्ह मोर्दकैयात यख्खायेत हामानं निइन्यागू मिटर तःजाःगु फांसि बीगु सिँया थां दय्कातःगु दु।” जुजुं धाल, “अथेसा हामानयात उकी हे यख्खा!”
इमिसं बालामयाथाय् वयाः धाल, “सिप्पोरया काय् बालाकं थथे धयादी, छि जिथाय् वयेत छुकिं नं मपनेमाः।
बालाकं बालामयात धाल, “जिं छितः सःतेत मनूत छ्वया, अय्नं छि छाय् याकनं जिथाय् झायामदीयागु? छु धात्थें जि छितः इज्जत याये बहःम्ह मजू ला?”
थुकथं झासँ, थुमित सराः बियादिसँ छाय्धाःसा इपिं जि स्वयाः बल्लाः। अथे यानादिल धाःसा सके जिं इमित त्याकाः देशं लिनाछ्वये फइ ला। छिं सुयात आशिष बियादी वयात आशिष लाइ, अले सुयात सराः बियादी वयात सराः लाइ धकाः जिं बांलाक स्यू।”
आः छि थनं लिहां झासँ! जिं छितः सिरपाः बी धकाः हयागु खः। परमप्रभुं छितः सिरपाः बीत पनादिल।”
अले वं न्ह्यागु फ्वंसां बी धकाः पाफल।
सारा संसार हे ल्हातय् दयाः नं व मनू सिनावन धाःसा वयात छु दइ? वं हानं थःगु प्राण छुकिं लिफ्याना काइ?
सःगु बाली ईंचां लयेगु ज्या शुरु यायेगु इलंनिसें न्हय्वाः ल्याःखा।