8 “थ्व कथि कयाः छ व छिमि दाजु हारून वनाः खलःयात मुंकि। इमिगु न्ह्यःने हे थ्व ल्वहंयात उजं ब्यु, अले ल्वहँतं लः पिहां वइ। छं थ्व ल्वहँतं इमित लः पिकाइ। थुकथं छं खलः व इमि सा द्वहंतय्त लः बी।”
परमप्रभुया लागि थाकुगु धयागु छु दु? जि दच्छि लिपा जिं धयागु इलय् छन्थाय् लिहां वये। उबलय् साराया काय् दये धुंकी।”
“इपिं नय्पित्याःबलय् छिं स्वर्गं नयेत मरि बियादिल, प्याचाःबलय् त्वनेत ल्वहँतं लः पिकयादिल। छिं इमित बी धकाः बाचा यानादीगु देशय् अधिकार यायेगु आज्ञा बियादिल।
वय्कलं ल्वहं तछ्यानादिल, अले अनं लः पिहां वल। मरुभूमिइ लः खुसि थें न्ह्यात।
वय्कलं ल्वहंयात लःया पुखुलिइ, अले च्वल्वहंयात लःया धालय् हीकादी।
वय्कलं धयादिसेंलि संसारया सृष्टि जुल। वय्कःया उजं दयेवं फुक्कं खनेदयावल।
छं थःगु कथि ल्ह्वनाः समुद्रपाखे न्ह्यःज्याकि, समुद्र निब्व जुइ। अले इस्राएलीत समुद्रया दथुं गंगु बँ जुयाः वने फइ।
मोशां यहोशूयात धाल, “कन्हय् वनाः अमालेकीतलिसें ल्वायेत छं मनूत ल्य। परमप्रभुं जितः बियादीगु कथि ज्वनाः जि गुँच्वकाय् दने।”
थ्व कथि छं थःम्हं हे का, अले थुकिं छं अजू चायापुगु चिं क्यनेफइ।”
परमप्रभुं वयात धयादिल, “छंगु ल्हातय् छु दु?” वं धाल, “कथि।”
अथे जुयाः मोशा थः कलाः व काय्पिन्त गधा गय्काः परमेश्वरं बियादीगु कथि ज्वनाः मिश्र देशय् लिहां वन।
अले मोशा व हारूनं परमप्रभुं धयादी थें हे यात। फारो व वया भारदारतय् न्ह्यःने वं थःगु कथि ल्ह्वनाः नील खुसिया लखय् दाल, अले फुक्क लः हि जुयावन।
ध्वंचात व न्हिकांझंगःत, व मरुभूमियापिं मेपिं पशुतय्सं जितः हनाबना तइ, छाय्धाःसा जिं थः मनूतय्त, जिं ल्ययातयापिन्त त्वनेगु निंतिं मरुभूमिइ लः अले गंगु बँय् खुसिबाः न्ह्याकाबी।
परमप्रभुं थः मनूतय्त मरुभूमिं जुयाः यंकादीबलय् इमित प्याः मचाः। वय्कलं इमिगु निंतिं तग्वःगु ल्वहँतं लः पिकयादिल। वय्कलं तग्वःगु ल्वहंयात निगू भाग यानादिल, अले अनं लः पिहां वल।
मोशां थःगु ल्हाः ल्ह्वनाः निकः थःगु कथिं ल्वहँतय् दाल। उकिं लः पिहां वल। अले खलः व इमि पशुतय्सं त्वन।
परमप्रभुं मोशायात धयादिल,
अले तःगाःयागु पाचा, गुगु आर नांयागु शहरपाखे जुयाः मोआबयागु सिमानाय् तक वंगु दु।”
व तुं शासकतय्सं म्हूगु खः। अले मनूतय् थकालितय्सं, लाय्कू कथिं व थःपिनिगु कथिं म्हूगु खः।” अले मरुभूमिं मत्तानाय् वन।
वय्कलं धयादिल – “जिं छिमित खःगु खँ धाये – छिमिसं नं छुं हे संका मयासें विश्वास यात धाःसा जिं यःमरिमायात याना थें जक मखु, छिमिसं थ्व पहाडयात – ‘ल्यहेँ दनाः समुद्रय् कुतुं हुँ’ धकाः धाल धासां अथे हे जुइ।
अय्जूगुलिं मभिंपिं जुयाः नं ला छिमिसं थः मस्तय्त भिंगु भिंगु बी सः धाःसा स्वर्गय् च्वनादीम्ह बाःनं जक थःके फ्वंपिन्त पवित्र आत्मा बियामदी ला?”
आः तक छिमिसं जिगु नामं छुं हे मफ्वंनि। फ्वँ, अले छिमित दइ, थुकथं छिपिं आनन्दं जाइ।”
इपिं फुक्कं छगू हे मनयापिं जुयाः मेमेपिं मिसात, येशूया मां मरियम व वय्कःया किजापिं नाप प्रार्थना यानाच्वनीगु खः।
पुजाहारीतय्सं फैया नेकूया तुरही पुल। उकिया सः न्यनेवं मनूत तस्सलं हाल। अबलय् हे शहरया पःखाः क्वय् थ्यंक हे दुन। उकिं फुक्क मनूत तप्यंक न्हज्यात अले शहरय् दुहां वनाः उकियात त्याका काल।
ताःई तक फैया नेकूया तुरही पुयाच्वंगु छिमिसं ताइबलय् फुक्क मनूत तस्सलं हालेमाः, अले शहरया पखाः क्वय् थ्यंक दुनी। अले फुक्क मनूत थथःगु न्ह्यःने तप्यंक न्ह्यज्यानावनेमाः।”
अले स्वर्गदूतं जितः स्फटिक थें यचुसे च्वंगु अनन्त जीवन बीगु लः दुगु खुसि क्यनाबिल। थ्व खुसि परमेश्वर व चीधिकःम्ह भ्याःचायागु सिंहासनं पिचायाः
आत्मा व भम्चां धयादी – “झासँ।” अथे हे न्यनीपिन्सं नं “झासँ” धकाः धा। प्याचाःपिन्सं व इच्छादुपिन्सं वयाः जीवनयागु लः सितिकं त्वँ।