10 मोशा व हारूनं ल्वहंधीया न्ह्यःने खलःयात मुंकल। अले मोशां इमित धाल, “न्यँ, विद्रोही मनूत, छु जिमिसं छिमिगु निंतिं थ्व हे ल्वहँतं लः लिकयाबी ला?”
इमिसं धाल, “जिपिं निम्हय्सिनं नं म्हगसय् खना। उकिया अर्थ कनिपिं धाःसा थन सुं हे मदु।” अले योसेफं इमित धाल, “फुक्क म्हगसया अर्थ परमेश्वरयाके मदु ला? जितः छिकपिनिगु म्हगसया खँ कनादिसँ।”
योसेफं धाल, “महाराज! जि थःम्हं ला अथे याये मफु। परमेश्वरं धाःसा महाराजयात मनंतुंगु लिसः बियादी।”
वय्कलं ल्वहंधिकं लःधाः पिकयाः खुसि थें बाः वय्कादिल।
जि होरेबया ल्वहँतय् छंगु न्ह्यःने दंवये। छं ल्वहँतय् कथिं दा, अले अनं मनूतय्सं त्वनेगु लः पिहां वइ।” अले मोशां थकालितय्गु न्ह्यःने अथे हे यात।
“हारून सिनाः थः पुर्खातनापं मिलय् जू वनी। छिपिं निम्हं मेरीबाया लखय् जिगु वचनया विरोधय् वंगुलिं जिं इस्राएलीतय्त बीत्यनागु देशय् व वने दइ मखु।
तर जिं छिमित धाये – दाजुकिजापिंलिसे तंम्वइम्ह मनूयात नं सजाँय बी। सुनानं थः दाजुकिजानापं छुं म्वाय्क ल्वापु थल धाःसा वं तःधंगु सजाँय फयेमाली। अथे हे सुनानं थः दाजुकिजायात ‘ध्वादः’ धाल धाःसा व नरकयागु मिइ लाइ।
उकिं पुसा प्यूम्ह मनू व लः ब्यूम्ह मनू छुनं मखु, तर तमा यानादीम्ह परमेश्वर हे खः।
छिमिसं तं पिहां वइबलय् तमय् छुं कथंया पाप याये मते। निभाः बी न्ह्यः हे छिमिगु तं क्वलायेमाः!
जिं छिमित म्हस्यूबलय्निसें हे न्ह्याबलें छिमिसं परमप्रभुया विरोध याःगु दु।
झी फुक्कसिनं अप्वः यानाः द्वंके यः। मद्वंकुसे नवाये फुम्ह मनू हे जक सिद्धम्ह जुइ। थज्याःम्ह मनुखं जक थःगु म्हयात लके हने फइ।