12 इस्राएलीतय्सं मोशायात धाल, “स्वयादिसँ, जिपिं सिनावनी, जिपिं स्यन, जिपिं स्यन।
छिगु तमं जिपिं नाश जुइ, छिगु तःधंगु तमं जिमित ख्याइ।
मनूतय्सं थःगु हे मूर्खतां थःत स्यंकी, अले परमप्रभुयात तं क्यनी।
जिं न्ह्याबलें दोष बियाच्वने मखु, जि न्ह्याबलें तंम्वयाच्वने मखु, गुकिं यानाः जिं थम्हं दय्कागु मनूतय्गु नुगः जिं यानाः क्वतुं मवनेमा।
अले जिं धया, “धिक्कार जितः! जि नाश जुइन। छाय्धाःसा जिगु म्हुतुं पिहां वःगु फुक्क खँ अशुद्ध खः। अले जि अशुद्ध म्हुतु दुपिं मनूतलिसें च्वंच्वनागु दु। तर जिं थःगु हे मिखां दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु जुजुयात खनागु दु।”
परमप्रभुं उजं बियादीगु थें मोशां फुक्क यात।
थ्व बाचाय् जिं वयात व वया सन्तानयात न्ह्याबलेंया लागिं पुजाहारी जुयाः ज्या यायेगु अधिकार बी। छाय्धाःसा परमेश्वरया लागिं वं नुगः मुइकल, अले इस्राएलीतय्गु निंतिं प्रायश्चित यात।”
कोरहया काय्पिं धाःसा मसी।
परमेश्वरं छिमित थःकाय्यात थें अर्ती बियादीगु ल्वःमंके धुन ला? “जि यःम्ह काय्, परमप्रभुं न्वानादीगु खँयात छिमिसं बकंफुस्लु ताय्के मते। परमप्रभुं ब्वःबिल धकाः छिमिसं आशा त्वःते मते,