15 अले मोशां तसक्कं तंचायाः परमप्रभुयात धाल, “इमिगु देछा नाला कयादी मते! जिं इमिके छम्ह गधा तक नं कयागु मदु, न जिं इमिगु छुं स्यंकागु दु।”
छाय्धाःसा जि परमप्रभुया लँय् जुयाच्वनागु दु। अले जि जिम्ह परमेश्वरपाखें गुबलें नं फहिलामवना।
मोशां छाउनी न्ह्यः वयेवं द्वहंचा व प्याखं हुलाच्वंगु खनाः तसकं तं पिकाल। अले वं ल्वहंपौत गुँया क्वय् वान्छ्वयाः तछ्यानाबिल।
दुष्ट मनूतय्सं छाःगु बलियात परमप्रभुं घृणा यानादी, अज्ज ला मभिंगु मतिइ तयाः छाःगु ला झन दकलय् यय्कादी मखु।
मोशा क्वमिलुम्ह मनू खः, व थें क्वमिलुम्ह मनू पृथ्वीइ सुं हे मदु।
हानं मोशां कोरहयात धाल, “छ व छिमि फुक्क पुचः अले हारून नं कन्हय् परमप्रभुया न्ह्यःने वा।
तर जिं छिमित धाये – दाजुकिजापिंलिसे तंम्वइम्ह मनूयात नं सजाँय बी। सुनानं थः दाजुकिजानापं छुं म्वाय्क ल्वापु थल धाःसा वं तःधंगु सजाँय फयेमाली। अथे हे सुनानं थः दाजुकिजायात ‘ध्वादः’ धाल धाःसा व नरकयागु मिइ लाइ।
इमिगु नुगः छाःगु खनाः नुगः मछिंकाः तमं इमिथाय् मिखा ब्वयाः व मनूयात धयादिल – “ल्हाः तप्यंकी।” अले वं ल्हाः तप्यंकल। थथे गंगु ल्हाः लाल।
अय्सां जिं थथे काये ज्यूगु, काये दुगु छुं हे कयागु मदु। अले हानं अथे कायेत नं जिं थ्व खँ च्वयाच्वनागु मखु। थथे याये सिबें ला सिनावनेगु हे भिं जू। सुनानं जिगु थ्व घमण्डयात फुस्कुलुगु धकाः धाये फइ मखु।
जिमिसं मछाः मजुसे धायेफु – थ्व संसारय् जक मखु छिमिगु न्ह्यःने नं जिमिसं मभिंगु मतिइ मतसे ज्याखँ याना जुया। जिमिसं थथे थःगु हे ज्ञानं मखु, बरु परमेश्वरं बियादीगु दया मायां दया याये फुगु खः।
जिमित छिमिगु नुगलय् तयाति। जिमिसं सुयातं अन्याय यानागु मदु, सुयातं स्यंकागु मदु, अले सुयाकें थगय् यानाकयागु मदु।
छिमिसं तं पिहां वइबलय् तमय् छुं कथंया पाप याये मते। निभाः बी न्ह्यः हे छिमिगु तं क्वलायेमाः!
छिपिं साक्षी हे दु, विश्वासीतय्गु न्ह्यःने जिमिसं पवित्रकथं, धार्मिकताकथं व छुं दोष मदय्क गुलि बांलाक व्यवहार यानाः छिमिसं सि हे स्यू, अले परमेश्वरं नं स्यू।