36 परमप्रभुं मोशायात उजं बियादीगु थें फुक्क खलकं वयात छाउनीं पिने हल, अले वयात ल्वहँतं कय्काः स्यानाबिल।
अले निम्ह लुच्चापिं मनूत वया वयागु चुलिंचू च्वन, इमिसं मनूतय् न्ह्यःने नाबोतयात थथे पाः यात, “वं जुजु व परमेश्वरयात सराः बिल।” उकिं वयात शहरं पिने यंकाः ल्वहँतं कय्काः स्यानाबिल।
“इस्राएलीतय्त धा, ‘सुं इस्राएली वा इपिं नापं च्वनाच्वंम्ह परदेशी मनुखं मोलेक द्यःयात थःपिनि मचा छाल धाःसा वयात खलःयापिं फुक्कसिनं ल्वहँतं कय्काः स्यायेमाः।
अले परमप्रभुं मोशायात धयादिल, “व मनूयात स्याना हे छ्वयेमाः! फुक्क खलकं वयात छाउनीं पिने ल्वहँतं कय्काः स्यायेमाः!”
परमप्रभुं हानं मोशायात धयादिल,
अले व शहरया फुक्क मिजंतय्सं वयात ल्वहँतं कय्काः स्यायेमाः। छिमिसं थज्याःगु मभिंगु ज्या छिमिगु दथुं चीकाः छ्वयेमाः। अले सकलें इस्राएलीत थ्व खँ न्यनाः ग्याइ।
यहोशूं धाल, “छं छाय् जिमित दुःख बियागु? थौं परमप्रभुं छन्त दुःख बियादी।” अले फुक्क इस्राएलीतय्सं वयात ल्वहँतं कय्कल। वया छेँजः व सम्पत्तियात नं ल्वहँतं कय्काः छ्वय्काबिल।