20 परमप्रभुं धयादिल, “छं धाःकथं जिं थुमित क्षमा बिया।
उकिं वय्कलं इमित नाश याये धकाः धयादीगु खः, अय्नं वय्कःया नाश याइगु तं चीकाछ्वयेत वय्कःया ल्ययातःम्ह मनू मोशा वय्कःया न्ह्यःने दन।
हे परमप्रभु जिमि परमेश्वर, छिं थः प्रजायात लिसः बियादिल। छिं इमित पापया सजाँय बियादीगु जूसां छि इमिगु लागि क्षमा बियादीम्ह परमेश्वर खः।
अले परमप्रभुं थः मनूतय्त स्यंकेगु बिचाःयात हीकादिल।
मोशां फारोयात धाल, “धयादिसँ, जिं गुबलय् छिथासं, छिगु छेँनं अले छिकपिनि मनू व भारदारतय्थासं ब्यांचा चिलावनेमा, नील खुसिइ जक ल्यनेमा धकाः प्रार्थना यायेगु?”
परमप्रभुं थथे धयादी, “तरवारं बचय्जूपिं मनूतय्त मरुभूमिइ दयामाया दइ। जि इस्राएलयापिं मनूतय्त आराम बीत वये।”
अय्जूगुलिं छिमिसं थःपिन्सं यानागु पाप थःथवय् स्वीकार या, अले छम्हं मेम्हय्सिगु निंतिं प्रार्थना या। अथे याःसा छिमिगु ल्वय् लनावनी। धर्मीम्ह मनुखं याःगु प्रार्थना परमेश्वरं न्यनादी।
