2 सकलें इस्राएलीतय्सं मोशा व हारूनया विरोधय् कचकच यात। फुक्क खलकं इमित धाल, “जिपिं मिश्रय् वा थ्व मरुभूमिइ हे स्यूगु जूसा बांलाःगु।
थः धाःसा मरुभूमिइ न्हिच्छि न्यासि वन। व छमा सिमा दुथाय् दित अले सिमाया क्वय् फेतुनाः वं थः सीसां जिल धकाः मतिइ तयाः प्रार्थना यात, “हे परमप्रभु, जिगु ज्यान कयादिसँ, आः अप्वः जुइ धुंकल। छाय्धाःसा जि थः पुर्खात स्वयाः भिंम्ह मखु।”
जि बुइवं छाय् खतम मजुल? प्वाथं पिहां वयेसातकं जि छाय् मसित?
इपिं व न्ह्याइपुगु देशय् दुहां वनेत ग्यात। इमित वास्ता याये धकाः वय्कलं बियादीगु बचंयात इमिसं विश्वास मयात।
इमिसं परमप्रभुया खँ मन्यन, इपिं थथःगु पालय् भुनभुन हालाच्वन
वय्कलं इमिगु लागि थःगु बाचा लुमंकादिल, अले थःगु सदां दयाच्वनीगु दया मायाया कारणं वय्कः नरम जुयादिल।
इमिसं मोशायात धाल, “मिश्रय् सीगाः मदु धकाः जिमित थन मरुभूमिइ सीत हयादियागु ला? जिमित मिश्रं पित हयाः छिं छु यानादियागु?
अथे जुयाः मनूतय्सं “जिमि छु त्वनेगु?” धकाः मोशायात कचकच यात।
मनूतय्सं प्याः चाःगुलिं मोशालिसे कचकच याना तुं च्वन। इमिसं धाल, “छिं जिमित छाय् मिश्रं पित हयादियागु? जिमित जिमि मचाखाचा व पशुनापं लः त्वने मखंकाः स्यायेत ला?”
उकिं हे परमप्रभु, आः जि सीसां जिल। जि आः म्वानाच्वनेगु स्वयाः सीगु हे बांलात।”
सूर्य लुइधुंकाः परमेश्वरं पुर्बया क्वाःगु फय् छ्वयाहयादिल। छेनय् निभालं पुनाः योना मूर्च्छा हे जुइ थें च्वन। अले वं सीगु मनं तुनाः थथे धाल, “आः जि म्वानाच्वनेगु स्वयाः सीगु हे जिल।”
मनूतय्सं थःपिन्त जूगु सास्तीया बारे परमप्रभुं तायेक कचकच याना हल। परमप्रभु इमिगु खँ न्यनाः तंचायादिल। अले वय्कलं तमं इमिथाय् मि छ्वयादिल। मिं इमिगु छाउनीया पिनेया छुं ब्वत भस्म यात।
छिं जितः थज्याःगु हे व्यवहार यानादीगु खःसा जितः दया यानाः थत्थें स्यानादिसँ, जि थःम्हं थःगु दुःख ला स्वयेमाली मखु।”
मिश्रय् जिमिसं न्याया ला धिबा पुले म्वाय्क नयागु लुमंनि। तुसि, खर्बुजा, छाः, प्याज, लाभा नयागु जिमि लुमं।
उखुन्हु चच्छि फुक्क खलः चिल्लाय् दनाः ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वल।
मिश्र देशय् व मरुभूमिइ जिगु महिमा व अजू चायापुगु ज्या खनाः नं जिगु उजं मानय् मयाःपिं अले तःकमछि जिगु मन स्वःपिं थुपिं इस्राएलीतय्सं,
जिमित दुरु व कस्ति बाः वयाच्वंगु देशं मरुभूमिइ सीत हयादिया नं छितः मगात ला? अले आः छितः जिमि मालिक नं जुइ मास्ति वः ला?
कन्हय् खुन्हु इस्राएलया फुक्क खलकं मोशा व हारूनया विरोधय् थथे धकाः कचकच यात, “छिकपिन्सं हे परमप्रभुया मनूतय्त स्यानादीगु खः।”
अले मोशां इस्राएलीतय्त थ्व खँ न्यंकल। इमि नायःतय्सं थथःपिनि कुलकथं छम्ह छम्ह नायःया निंतिं छपु छपु यानाः झिंनिपु कथि वयात बिल। हारूनया कथि नं इमिगु कथिया दथुइ दु।
खलःया निंतिं अन लः मदु। अले मोशा व हारूनया विरोधय् मनूत मुन।
इमिसं मोशालिसे कचकच हालाः थथे धाल, “परमप्रभुया न्ह्यःने जिमि थःथितिपिं सीबलय् हे जिपिं नं सीगु जूसा ज्यूगु नि!
आः ला जिमि पशुत नापं जिपिं सीगु जुल। छाय् परमप्रभुया खलःयात छिं थ्व मरुभूमिइ हयादियागु?
अले इपिं परमेश्वर व मोशाया विरोधय् थथे धकाः हाल, “थ्व मरुभूमिइ सीत छाय् छिकपिन्सं जिमित मिश्र देशं हयादियागु? थन मरि मदु, लः नं मदु। थज्याःगु नसा नँनं जिपिं वाक्क जुइ धुंकल।”
इमिसं थें झीसं नं प्रभु नाप कचकच याये मज्यू। इमिसं अथे कचकच याःगुलिं इमित नाश याइम्ह दूत छ्वयाहयाः स्यानादिल।
छिमिसं थथःगु पालय् कचकच यानाः धाल, “परमप्रभुं झीत तसकं मयय्कादीगुलिं झीत एमोरीतय्गु ल्हातय् बियाः नाश यायेत मिश्रं पित हयादीगु दु।
परमप्रभुं छिमित कादेश-बर्नेनं थथे धयाः छ्वयादिल, “वनाः जिं छिमित बियागु देश अधिकार या।” अय्नं छिमिसं परमप्रभु छिमि परमेश्वरया आज्ञायागु विरोध यात। अले छिमिसं वय्कःयात पत्याः नं मया, वय्कःया खँ नं मन्यं।
सुनां परमेश्वरयागु सः तायाः नं वय्कःयात हे मभिंकल? मोशां मिश्र देशं लिगनाहःपिं मनूत हे, मखु ला?
थुपिं गुब्सं लुमधनिपिं, मेपिनिगु दोष जक मालाजुइपिं, थःत यःथें सना जुइपिं, तःधंछुना जुइपिं, व थःगु ज्या तिप्यंकेत मेपिन्त ह्यय्कः जुइपिं खः।