16 ‘परमप्रभुं थ्व मनूतय्त थःम्हं बी धकाः पाफयातःगु देशय् हये मफुत। अथे जुयाः वय्कलं इमित मरुभूमिइ हे स्यानादिल।’
छिं इमित पर्वतय् स्यानाः थ्व पृथ्वीं इमिगु नां हे हुयाछ्वयेगु मभिंगु बिचालं पित यंकादीगु खः धकाः मिश्रीतय्त छाय् धाय्के बियेगु? छिगु व मि थें च्याःगु तंयात शान्त यानादिसँ। अले थःगु मन हिकाः थः मनूतय्त नाश जुइगुपाखें बचय् यानादिसँ।
“अथे जुयाः प्रभु, छिं थःगु तःधंगु शक्ति क्यनादिसँ। गथे छिं धयादीगु दु,
मखुसा मिश्रीतय्सं थथे खँ ल्हाइ, ‘परमप्रभुं बचं बियादीगु देशय् इमित यंके मफुगुलिं अले इमित यय्कामदीगुलिं वय्कलं इमित मरुभूमिइ स्यायेत यंकादिल।’
अले यहोशूं धाल, “हे परमप्रभु परमेश्वर, छिं थुपिं मनूतय्त एमोरीतय्गु ल्हातय् बियाः नाश यायेत छाय् यर्दन खुसि छिकाः हयादियागु? जिपिं लय्तायाः यर्दन खुसिया उखे हे च्वनेमाःगु।
कनानी व थ्व देशयापिं मेपिं मनूतय्सं थ्व खँ न्यनेवं इमिसं जिमित घेरय् यानाः पृथ्वीं जिमिगु नां हुया बी। अनं लिपा छिं थःगु तःधंगु नांया लागिं छु यानादी?”