13 मोशां परमप्रभुयात धाल, “थ्व खँ मिश्रीतय्सं न्यनी, छाय्धाःसा छिं हे थःगु शक्तिं थुमित मिश्रीतय् थासं पित हयादीगु खः।
उकिं वय्कलं इमित नाश याये धकाः धयादीगु खः, अय्नं वय्कःया नाश याइगु तं चीकाछ्वयेत वय्कःया ल्ययातःम्ह मनू मोशा वय्कःया न्ह्यःने दन।
अले परमप्रभुं जितः धयादिल, “मोशा व शमूएल जिगु न्ह्यःने दंसां थ्व जातिपाखे जिगु मन वनी मखु। इमित जिगु न्ह्यःनं पितिनाछ्व! इमित वनेब्यु!
तर गुगु जातियापिं मनूतय्गु मिखाया न्ह्यःने जिं इमित पित हया, उपिं जातियापिं मनूतय्गु मिखाया न्ह्यःने जिगु नां अपवित्र मजुइमा धकाः जिं जिगु नांया इज्जतयात रक्षा यायेगु ज्या याना।
तर जिं अथे मयाना, छाय्धाःसा जिं जिगु नांया इज्जतयात रक्षा यायेगु ज्या याना। जिं इस्राएलीतय्त मिश्र देशं पितहःगु खंपिं जःखः च्वंगु जातितय्गु दथुइ जिं थःगु नांयात बदनाम जुइके मबिया।
तर जितः इमि शत्रुतय्गु हेबाय्चबाय् मयय्ल। विरोधीतय्सं मेकथं थुइकाः थथे मधायेमा, ‘जिमिगु थःगु हे शक्तिं त्याःगु खः, परमप्रभुं थ्व फुक्क यानादीगु मखु।’”
थःगु तःधंगु नांया कारणं परमप्रभुं छिमित त्वःतादी मखु, छाय्धाःसा वय्कलं छिमित थः प्रजा यायेगु क्वःछिनादीगु दु।