2 इमिसं धाल, “छु! परमप्रभुं मोशापाखें हे जक खँ ल्हानादीगु दु ला? छु! वय्कलं जिपिंपाखें खँ ल्हानादीगु मदु ला?” परमप्रभुं थ्व खँ ताल।
वया हाकनं प्वाथय् दत, अले हानं मेम्ह काय् बुल। वं धाल, “जितः माया मयाः धकाः सीकाः हे परमप्रभुं जितः थ्व काय्नं बियादीगु खः।” उकिं वं वयागु नां शिमियोन तल।
दुखं च्वनीगु ई पूवने धुंकाः दाऊदं मनूत छ्वयाः बतशेबायात थःगु छेँय् हल। अनंलि व दाऊदया कलाः जुल, वं छम्ह काय् बुइकल। तर दाऊदं छु याःगु खः व खनाः परमप्रभु लय्मताः।
अश्शूरयाम्ह जुजुं म्वाःम्ह परमेश्वरयात हेस्यायेत थः छम्ह सेनापति छ्वयाहःगु दु। परमप्रभु छिकपिनि परमेश्वरं वं धाःगु फुक्क खँ न्यनादीमा अले न्यनादीगु खँया लागि वयात सजाँय बियादीमा। उकिं झी गुलि मनूत म्वानाच्वंगु दु, इमिगु निंतिं प्रार्थना यानाब्यु।”
अले परमप्रभुं तं पिकयाः धयादिल, “छु लेवी कुलयाम्ह हारून छिमि दाजु मखु ला? वं बांलाक न्ववाये सः धकाः जिं स्यू। व छन्त नापलायेत वयाच्वंगु दु। अले छन्त खनाः व तसकं लय्ताइ।
परमप्रभुं मोशायात धयादीगु फुक्क खँ हारूनं इमित धाल। अले मनूतय् न्ह्यःने हे वं अजू चायापुगु चिं नं क्यनाबिल।
अनं लिपा मोशा व हारूनं वनाः फारोयात धाल, “परमप्रभु इस्राएलया परमेश्वरं थथे धयादिल, ‘जिमि मनूतय्त वनेब्यु, अले इमिसं मरुभूमिइ वनाः जिगु निंतिं नखः हनेमा।’”
मोशा व हारूनं फारोयाथाय् वनाः परमप्रभुं धयादी थें हे यात। हारूनं थःगु कथि फारो व वया भारदारतय् न्ह्यःने वांछ्वल। अले व सर्प जुल।
घमण्डं ल्वापु हइ, तर सल्लासाहुति काइपिं बुद्धिमान खः।
अश्शूरयाम्ह जुजुं म्वाःम्ह परमेश्वरयात हेस्यायेत थः छम्ह सेनापति छ्वयाहःगु दु। परमप्रभु छिकपिनि परमेश्वरं वं धाःगु खँ न्यनादीमा अले न्यनादीगु खँया लागि वयात सजाँय बियादीमा। उकिं झी गुलि मनूत म्वानाच्वंगु दु, इमिगु निंतिं प्रार्थना यानाब्यु।”
जिं ला छिमित मिश्र देशं पित हया, छिमित दासत्वया देशं लिफ्याना हया। अले मोशा, हारून व मरियमयात छिमिगु नायः जुइत छ्वयाहया।
मनूतय्सं थःपिन्त जूगु सास्तीया बारे परमप्रभुं तायेक कचकच याना हल। परमप्रभु इमिगु खँ न्यनाः तंचायादिल। अले वय्कलं तमं इमिथाय् मि छ्वयादिल। मिं इमिगु छाउनीया पिनेया छुं ब्वत भस्म यात।
मोशां वयात धाल, “जिगु लागि छ नुगः मुइकीम्ह जुइ धुनागु ला? परमप्रभुया फुक्क मनूत अमगवक्ता जूगु जूसा अले परमप्रभुं इपिं फुक्कसिके थःगु आत्मा तयादीगु जूसा गुलि बांलाइगु खः।”
मोशा क्वमिलुम्ह मनू खः, व थें क्वमिलुम्ह मनू पृथ्वीइ सुं हे मदु।
इपिं मोशा व हारूनयागु विरोध यायेत मुनाः इमित धाल, “छिं थःत तसकं तःधंकादीगु दु! खलःया फुक्क मनूत पवित्र जू, अले परमप्रभु इमिगु दथुइ दी। छाय् छिकपिन्सं थःपिन्त परमप्रभुया मुँज्या स्वयाः तःधंकादियागु?”
छिपिं विश्वासी दाजुकिजापिं थःथवय् दुनुगलंनिसें माया याना च्वँ। थःथवय् हनाबना तया च्वँ।
परमेश्वरं जितः दया माया यानादीगुलिं छिपिं फुक्कसिनं थःत तःधंम्ह धकाः मतिइ तया जुइ मते धकाः जिं छिमित बिन्ति यानाच्वना। परमेश्वरं छिमित बियादीगु विश्वास गपाय्धंगु खः उलि हे जक बांलाक बिचाः या।
न्ह्यागुं ज्या उसि मचासे व जवाःसवाः मयासें यायेमाः।
थःगु जक भिं स्वयाः तःधंछुना जुइ मते। बरु थःथवय् क्वमिलु जुयाः मेपिं स्वयाः चिधं जुया जु।
क्वकालिपिं मनूतय्सं थकालिपिं मनूतय्त मानय् यायेमाः। थथःम्हं तुं तःधं जुया जुइगु बांमलाः। अय्जूगुलिं ग्वाहालि याये माःपिन्त छिमिसं ग्वाहालि या। थ्व हे खँ धर्मशास्त्रय् नं थथे च्वयातःगु दु – “परमेश्वरं तःधंछुना जुइपिनिगु विरोध यानादी, क्वमिलुपिन्त धाःसा दया यानादी।”