12 थ्वयात मांया प्वाथं पिहां वःबलय् हे बच्छि ला ध्वग्गिनाः सी धुंकूम्ह मचा थें जुइके बी मते!”
वा ई मत्यवं बूम्ह मचा थें जितः थुनिगु जुइगु। न्हिनय्सिया जः गुबलें मखंम्ह ह्याँउमचा थें।
संखकी थें लँय् वँवं हे इपिं तनावनेमा। अले निभाः हे स्वये मखंम्ह बूबलय् हे सीम्ह मचा थें जुइमा।
अले हारूनं मोशायात धाल, “हे जिमि मालिक, जिमिसं मूर्ख जुयाः यानागु पापया सजाँय जिमित बियादी मते!
अले मोशां परमप्रभुयात प्रार्थना यात, “हे परमेश्वर, बिन्ति दु, वयात लंकादिसँ!”
दकलय् लिपा ई मत्य्क बूम्ह मनूयाथाय् थें वय्कः जिथाय् नं झाल।
न्हापा पाप यानाच्वंगुलिं व व्यवस्था मानय् मयाइपिं यहूदीमखुपिं जूगुलिं छिपिं सीपिं थें जुयाच्वंगु खः। आः धाःसा परमेश्वरं छिमित ख्रीष्टनापं तुं म्वाकादीगु दु। अले छिमिगु पाप फुक्कं क्षमा यानादीगु दु।
भाःत मदय् धुंकूपिं मिसां यःयःथें सनाः मोजमज्जा याना जुल धाःसा व सीगु ति हे ग्यनी।