इमिसं थथे धाल, “जिमित परमप्रभुं मिश्रय् हे स्यानादीगु जूसा ला ज्यूगु नि। मिश्रय् दुबलय् जिमिसं ला व मरि प्वाः जाय्क नये दु। जिपिं फुक्कसित नये मखंक स्यायेत छिकपिन्सं जिमित थ्व हे मरुभूमिइ छाय् हयादियागु?”
तर गुबलय् निसें जिमिसं स्वर्गयाम्ह रानी द्यःमय्जुयात धुपाँय् च्याकेगु व त्वँसाबलि छायेगु त्वःताः, उबलय् निसें जिमित फुक्क खँया मगाःमचाः जुया वयाच्वंगु दु, जिमि मनूत तरवार व अनिकालं सीगु दु।”
थज्याःपिं मनूत नाश जुयावनी। छाय्धाःसा प्वाः हे थुमिगु द्यः खः, लज्या चायेमाःगु खँय् नं थुमिसं घमण्ड याना जुइ। अले थुमिसं थ्व संसारयागु ज्याखँय् जक मन तया जुइ।