11 मोशां परमप्रभुयात धाल, “छाय् छिं जिके थ्व संकट हयादियागु? अले छाय् छि जि खनाः लय्ताया मदीयागु? छिं छाय् थुपिं फुक्कसिगु भार जितः क्वबिकादियागु?
जिं थः परमेश्वरयात धाये, जितः दोषी ठहरय् यानादी मते, तर जिगु छु दोष दु, जितः धयादिसँ।
हे परमप्रभु! छिं पापया ल्याःचा कयादीसा सु दनाच्वने फइ?
थः दासयात इन्साफय् हयादी मते, छिगु न्ह्यःने सुं नं धर्मी मदु।
अले मोशां परमप्रभुयात थथे धकाः इनाप यात, “जिं थुपिं मनूतय्त छु यायेगु? थुमिसं ला जितः ल्वहँतं कय्के त्यंगु दु।”
अले मोशां परमप्रभुयाथाय् लिहां वनाः थथे धाल, “हे प्रभु, छाय् छिं थुमित दुःखय् लाकादियागु? छाय् जितः थन छ्वया हयादियागु?
हाय, जिमि मां, छाय् छिं जितः बुइकादिया? जिलिसें फुक्क देशं ल्वापु व जवाःसवाः याइगु। जिं न त्याय् बियागु दु, न त्याय् कयागु दु, अय्नं सकसिनं जितः सराः बीगु।
जितः छाय् दुःख जुया तुं च्वंगु? जिगु घाःपाः छाय् तसकं स्याःगु व मलंगु? छु छि जिगु लागि धोखा बीगु खुसिचा थें व लः मदुगु मुहान थें खः ला?
“छिमिसं धाःगु दु, ‘परमेश्वरया सेवा यायेगु सितिं वंगु ज्या खः। अले वय्कःयागु आज्ञायात मानय् यानाः व दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुया न्ह्यःने दुखं च्वंपिं थें जुयाः झीत छु फाइदा जुल?
फुक्क परिवारया मनूत थथःगु पालया लुखाय् च्वनाः ख्वयाच्वंगु मोशां ताल। परमप्रभु तसकं तंचायादिल। अले मोशां नुगः मछिंकल।
छिं जितः थज्याःगु हे व्यवहार यानादीगु खःसा जितः दया यानाः थत्थें स्यानादिसँ, जि थःम्हं थःगु दुःख ला स्वयेमाली मखु।”
थुलि जक मखु, जितः थाय् थासय् मण्डलीया खँय् चितासू मदु।
अय्नं गथे यानाः छिमिगु समस्यात, कचवं व ल्वापुख्यापुयात जि याकःचां क्वबी फइ?